Τετάρτη 28 Απριλίου 2021

ΜΑΖΙΚΟΙ ΜΟΝΙΜΟΙ ΔΙΟΡΙΣΜΟΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΙΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΩΝ ΣΧΟΛΕΙΩΝ! ΜΟΝΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΩΝ – ΕΞΙΣΩΣΗ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ!

 

Από το 2010 μέχρι σήμερα αποχώρησαν 47.560 εκπαιδευτικοί με συνταξιοδότηση! Μετά από 12 χρόνια αδιοριστίας, που ακολούθησαν απαρέγκλιτα όλες οι κυβερνήσεις, με τραγικές συνέπειες για το Δημόσιο σχολείο, τα μορφωτικά δικαιώματα των μαθητών και τους όρους διαβίωσης χιλιάδων συμβασιούχων εκπαιδευτικών, η κυβέρνηση εξαγγέλλει διορισμούς στη γενική αγωγή (σε δύο φάσεις, το 2021-2022 και το 2022-2023, με 5.250 διορισμούς σε κάθε φάση). Οι όποιοι διορισμοί έγιναν (4.500 στην ειδική αγωγή) ή θα γίνουν το επόμενο διάστημα, είναι το αποτέλεσμα των τραγικών ελλείψεων και φυσικά της αδιάκοπης μάχης που δώσαμε, με βασικό αίτημα «μαζικούς, μόνιμους διορισμούς, μονιμοποίηση όλων των αναπληρωτών». Καταφέραμε με τις διεκδικήσεις και τους απεργιακούς μας αγώνες να βάλουμε στο επίκεντρο της διαπάλης το δίκαιο αυτό αίτημα, να συγκρουστούμε με την πολιτική της αδιοριστίας, να προσπεράσουμε τα εμπόδια της πολυδιάσπασης και του συντεχνιασμού που καλλιεργούν έντεχνα όλα αυτά τα χρόνια.

Τέρμα πια στην κοροϊδία! Η αντιμετώπιση των επιπτώσεων της πανδημίας απαιτεί χιλιάδες μόνιμους διορισμούς εκπαιδευτικών!

Η διαχείριση της πανδημίας από την κυβέρνηση σε οικονομικό και υγειονομικό επίπεδο, η εγκληματική πολιτική που οδήγησε στο πολύμηνο κλείσιμο των σχολείων, έχουν δημιουργήσει τεράστια προβλήματα στους μαθητές σε γνωστικό, ψυχολογικό, κοινωνικό επίπεδο. Είναι όσο ποτέ άλλοτε αναγκαίο, ο δάσκαλος και ο καθηγητής να είναι από την πρώτη μέρα στο σχολείο, να μη χαθεί ούτε μία ώρα μάθημα, να υπάρχει επιπλέον προσωπικό για ενισχυτική διδασκαλία και στήριξη, να αποκτήσουν οι σύλλογοι διδασκόντων μία σταθερότητα προκειμένου με σχεδιασμένο, οργανωμένο τρόπο να δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις για να στηρίξουμε τα παιδιά. Η τραγική εικόνα των άδειων σχολείων Σεπτέμβρη μήνα, των προγραμμάτων-λάστιχο μέχρι τον Φλεβάρη, ο συνάδελφος που γυρίζει σε 4 και 5 σχολεία, η εικόνα του αναπληρωτή που πασχίζει να γνωρίσει κάθε χρόνο τους μαθητές του και μόλις τα καταφέρει αλλάζει σχολείο, εάν συνεχιστεί και φέτος θα είναι πραγματικό έγκλημα. Η ικανοποίηση του αιτήματος για μόνιμη και σταθερή δουλειά, μονιμοποίηση όλων των αναπληρωτών, είναι αναγκαία συνθήκη για να συζητάμε την οποιαδήποτε επαναφορά της κανονικότητας στα σχολεία.        

Όλες οι κυβερνήσεις των τελευταίων ετών εξαπάτησαν συνειδητά τους εκπαιδευτικούς και πολέμησαν το δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή δουλεία.

Το 2019 Ν.Δ. – ΣΥΡΙΖΑ – ΠΑΣΟΚ καταψήφισαν την πρόταση 150 Ομοσπονδιών και σωματείων του Δημοσίου για άρση κάθε συνταγματικής απαγόρευσης σε σχέση με τη μονιμοποίηση των συμβασιούχων. Με τον νόμο 4589/18 του Γαβρόγλου, που διατηρεί η Ν.Δ., απαξιώθηκε το πτυχίο και η προϋπηρεσία χιλιάδων συναδέλφων και απογειώθηκε το ακριβοπληρωμένο κυνηγητό προσόντων και πιστοποιήσεων. Υλοποιούν από κοινού τις κατευθύνσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης για γενίκευση των ελαστικών εργασιακών σχέσεων στην εκπαίδευση και σε άλλους βασικούς τομείς του δημοσίου, όπως η υγεία. Η θέσπιση από την κυβέρνηση των τρίμηνων συμβάσεων εργασίας, η επιλογή ωρομίσθιων εκπαιδευτικών από τις διευθύνσεις εκπαίδευσης, η κατακόρυφη αύξηση του ποσοστού των συμβασιούχων σε σχέση με το μόνιμο προσωπικό (30%), αποδεικνύουν τα παραπάνω. Εξάλλου, η οδηγία του ΟΟΣΑ για την ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων των εκπαιδευτικών σε ποσοστό 40% είναι σαφής, όσο και η εικόνα από τις πιο αναπτυγμένες χώρες (ΗΠΑ, Αγγλία, Γαλλία, Γερμανία) στις οποίες η μεγάλη μάζα των εκπαιδευτικών δεν είναι μόνιμοι δημόσιοι υπάλληλοι.

Οι 10.500 διορισμοί, ακόμα κι αν γίνουν σε μία φάση φέτος το καλοκαίρι, δε λύνουν το πρόβλημα. Συντηρούν και διογκώνουν το καθεστώς των χιλιάδων συμβασιούχων στην εκπαίδευση. Μόνο το καλοκαίρι του 2021 αναμένεται να  αποχωρήσουν λόγω συνταξιοδότησης περίπου 8.000 συνάδελφοι. Αντίστοιχα αυξημένος θα είναι ο αριθμός των συνταξιοδοτήσεων το καλοκαίρι του 2022. Με τους διορισμούς που εξαγγέλλει η κυβέρνηση (ειδικά αν προχωρήσει μόνο στους 5.250 για την επόμενη σχολική χρονιά) παραδέχεται ότι τα σχολεία τον Σεπτέμβριο θα λειτουργήσουν με χειροτέρους όρους!

Οι κυβερνητικές εξαγγελίες είναι σταγόνα στον ωκεανό μπροστά στους πάνω από 52.000 αναπληρωτές που προσλήφθηκαν τη φετινή χρονιά για να καλύψουν στη συντριπτική τους πλειοψηφία στοιχειώδεις ανάγκες των σχολείων. Παρά τη σχεδιασμένη προσπάθεια την τελευταία δεκαετία να μειωθούν τεχνηέντως οι ανάγκες σε εκπαιδευτικό προσωπικό (αύξηση ωραρίου, συμπτύξεις/συγχωνεύσεις τμημάτων, κατάργηση δασκάλου στο ολοήμερο, ολοήμερο Φίλη, κόψιμο του 3ωρου των εργαστηρίων, αλλαγές στα ωρολόγια προγράμματα κ.α.), ο όγκος των συμβασιούχων συναδέλφων αυξάνεται χρόνο με τον χρόνο. Παρ’ όλες τις προσλήψεις, χάθηκαν χιλιάδες διδακτικές ώρες και φέτος (ακόμα και σε πανελλαδικώς εξεταζόμενα μαθήματα), οι ανάγκες για παράλληλη στήριξη περιορίστηκαν στο ελάχιστο, οι όποιες τάξεις ΖΕΠ λειτούργησαν, αυτό έγινε με καθυστέρηση, ενώ χιλιάδες προσφυγόπουλα παραμένουν έως και σήμερα εκτός οποιασδήποτε δομής εκπαίδευσης.

Πλέον έχουμε μεγάλη πείρα. Στην ενότητα βρίσκεται η πραγματική μας δύναμη!

Η πολυετής κούραση που ζουν όλοι οι συμβασιούχοι, η οργή για την κοροϊδία όλα αυτά τα χρόνια από όλες τις κυβερνήσεις, χρειάζεται να γίνει δύναμη αγώνα.  Όπως στο παρελθόν έτσι και τώρα θα ακυρώσουμε το κυβερνητικό σχέδιο, το γνωστό παιχνίδι των «κατανομών», τις ψευτοαντιπαραθέσεις ειδικοτήτων και κλάδων, το ψευτοδίλημμα «ενίσχυση της πρωτοβάθμιας ή της δευτεροβάθμιας». Η εμπειρία έχει δείξει ότι αυτή η συζήτηση είναι βούτυρο στο ψωμί της κάθε κυβέρνησης. Είναι τεράστιες οι ευθύνες όλων αυτών των δυνάμεων που καλλιεργούν τέτοια φαινόμενα. Οι ελεγχόμενες διαρροές από διάφορες ομάδες που λειτουργούν στον χώρο των αναπληρωτών, οι δήθεν επαφές με διάφορους παράγοντες του Υπουργείου, καλλιεργούν κλίμα εφησυχασμού και περιχαράκωσης του κάθε αναπληρωτή στο πρόβλημά του. Όλα τα βέλη να δείχνουν τον πραγματικό αντίπαλο, την αντιλαϊκή κυβερνητική πολιτική!

Δευτέρα 19 Απριλίου 2021

Ο αγώνας για την αποτροπή της «αξιολόγησης» παρακαταθήκη για τους αγώνες που έρχονται - Άρθρο Αχιλλέα Ζορμπά εκλεγμένου στο ΔΣ της ΔΟΕ

 

Ο αγώνας για την αποτροπή της «αξιολόγησης» παρακαταθήκη για τους αγώνες που έρχονται

 

 Έχουμε συμπληρώσει την πρώτη στροφή στον αγώνα που έδωσαν οι εκπαιδευτικοί το προηγούμενο διάστημα για τη μη εφαρμογή της Υπουργικής Απόφασης (ΥΑ) με τίτλο: «Συλλογικός προγραμματισμός, εσωτερική και εξωτερική αξιολόγηση των σχολικών μονάδων ως προς το εκπαιδευτικό τους έργο».

Τα εμφατικά ποσοστά στην απεργία - αποχή (95% στην Πρωτοβάθμια, 87% στη Δευτεροβάθμια) δείχνουν ότι οι εκπαιδευτικοί δεν συναινούν στη διαχρονική προσπάθεια των κυβερνήσεων, με όχημα την «αξιολόγηση», να ορθώσουν νέα τείχη στη μόρφωση των παιδιών της λαϊκής οικογένειας, να οξύνουν τις ταξικές διαφορές με την κατηγοριοποίηση, να θρέψουν την επιχειρηματική δραστηριότητα μέσα στα σχολεία, να σπείρουν το φόβο στους εκπαιδευτικούς.

Η κυβέρνηση καταγράφει ήττα στην προσπάθειά της να εφαρμόσει την «αξιολόγηση», εν μέσω πανδημίας, με σχολεία να ανοιγοκλείνουν, με ανύπαρκτα μέτρα προστασίας, με εκπαιδευτικούς που ένα χρόνο τώρα προσπαθούν με πενιχρά μέσα να κρατήσουν την παιδαγωγική σχέση με τους μαθητές ζωντανή.

Περνώντας τον πρώτο «κάβο» αυτού του αγώνα με επιτυχία, αποτελεί εχέγγυο για τη συνέχιση της αποτροπής αντιδραστικών στοχεύσεων τις οποίες οι κυβερνήσεις, ανεξαιρέτως, προσπαθούν να υλοποιήσουν, είτε μια και έξω είτε κομμάτι – κομμάτι. Άλλωστε, το υπουργείο Παιδείας έχει προαναγγείλει ότι σε επόμενο νομοσχέδιο, πριν από το τέλος της φετινής σχολικής χρονιάς, θα φέρει νέο πλαίσιο για την ατομική «αξιολόγηση» του εκπαιδευτικού, την «αξιολόγηση» και τα κριτήρια επιλογής στελεχών Εκπαίδευσης. Από τις μέχρι τώρα διαρροές περιμένουμε ένα αρκετά «σκληρό» πλαίσιο ατομικής «αξιολόγησης», που θα περιλαμβάνει: α) Ατομικό φάκελο προσόντων - portfolio (ακαδημαϊκά προσόντα, σεμινάρια, πιστοποιήσεις κ.ά.), β) ατομική συνέντευξη, γ) παρακολούθηση της διδασκαλίας, δ) βαθμολόγηση με κλίμακα 0-100 από δύο ιεραρχικά ανώτερους αξιολογητές (κάθε εκπαιδευτικός θα αξιολογηθεί από τον διευθυντή του σχολείου και τον συντονιστή Εκπαιδευτικού Εργου). Είναι στο χέρι μας να αφήσουμε και αυτούς τους σχεδιασμούς ανενεργούς!

 

Η «αξιολόγηση» διαρκής διακηρυγμένος πόθος στρατηγικής σημασίας των κυβερνήσεων

Οι εκπαιδευτικοί δεν ήρθαμε πρώτη φορά σε επαφή με το οργανωμένο σχέδιο της κυβέρνησης να υλοποιήσει έναν ψηφισμένο νόμο που αφορά στη λεγόμενη αξιολόγηση. Παλιές συνταγές, με αλλαγμένο περιτύλιγμα κάθε φορά. Όλες οι κυβερνήσεις απέτυχαν.

Από το 1982 και μετά (τότε καταργήθηκε ο θεσμός του επιθεωρητή) καταγράφονται τουλάχιστον 7 νόμοι ψηφισμένοι για την «αξιολόγηση» που δεν εφαρμόστηκαν στην πράξη, με ισχυρό το αποτύπωμα της αντίστασης των εκπαιδευτικών συνδικάτων.

Από το 2009 και ύστερα μπήκε πολύ πιο επιτακτικά το καθήκον από την ελληνική αστική τάξη και τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς (ΟΟΣΑ, Κομισιόν κ.τ.λ.) για την εφαρμογή ενός συστήματος «αξιολόγησης» της Εκπαίδευσης και των εκπαιδευτικών (βλ. έκθεση ΣΕΒ «Η έξοδος από την κρίση περνάει από τα θρανία», έκθεση ΟΟΣΑ 2018, έκθεση Κομισιόν 2016).

Αποφασιστικής σημασίας ήταν η στροφή στην προσπάθεια να γίνει ευρέως αποδεκτή η «αξιολόγηση» την περίοδο 2015 - '19 από την τότε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ («χρειάζεται να καλλιεργήσουμε κουλτούρα αξιολόγησης» - δήλωση Γαβρόγλου, «η αξιολόγηση χρειάζεται να γίνει δεκτή από τα υποκείμενα», δηλαδή τους εκπαιδευτικούς). Μάλιστα, μετά την κυβερνητική εναλλαγή, τον Ιούλη του 2019, η ΝΔ δεν χρειάστηκε να καταργήσει τον νόμο του ΣΥΡΙΖΑ για την «αξιολόγηση» (ν.4547/18). Τον διατήρησε και τον επέκτεινε! Δεν είναι τυχαίο πως οι δείκτες της «αξιολόγησης», δηλαδή ο σκληρός της πυρήνας, σε μεγάλο βαθμό κινούνταν στην ίδια λογική με αυτήν της σημερινής ΥΑ της ΝΔ.

Η ενιαία στάση όλων των κυβερνήσεων, παρά τις διαφορές στον τρόπο υλοποίησής της, έγκειται στο ότι η «αξιολόγηση» είναι απαραίτητο εργαλείο για την προώθηση των αστικών σχεδιασμών στην Εκπαίδευση, για τον εντοπισμό και την εκτίμηση προβλημάτων που εμφανίζονται στα σχολεία, όχι με στόχο την ικανοποίηση των μορφωτικών αναγκών όλων των μαθητών, αλλά την υλοποίηση των επιδιώξεων της αστικής στρατηγικής για τα σχολεία. Για τις επιδιώξεις αυτές, το σχολείο θα πρέπει να ελέγχεται και να λογοδοτεί για το αν εναρμονίζει τη λειτουργία του στα κατά καιρούς αιτήματα της αστικής τάξης.

Έτσι, η λειτουργία των σχολείων ως «αυτόνομων μονάδων» σημαίνει ότι θα σχεδιάζουν διαφορετικό σχολικό πρόγραμμα, θα προγραμματίζουν την παρέμβαση των επιχειρήσεων στο σχολείο, θα αναζητούν εναλλακτικές πηγές χρηματοδότησης, κ.ά. Η «αξιολόγηση» ουσιαστικά σημαίνει ασφυκτικό έλεγχο για το πώς προχωράνε οι παραπάνω αντιεκπαιδευτικοί στόχοι. Το σχολείο που σχεδιάζουν θα είναι περισσότερο εξαρτημένο από τις τσέπες των γονιών, δεσμευμένο από τις συνολικές κοινωνικές ανισότητες, πιο φτηνό για το κράτος και αχανές πεδίο κερδοφορίας για τις επιχειρήσεις.

Αποδεικνύεται δηλαδή πως ο χαρακτήρας της «αξιολόγησης» καθορίζεται από το τι σχολείο έχουμε, σε τι κοινωνία και οικονομία και αυτό είναι αντικειμενικό, ανεξάρτητα από την πιθανόν καλή προαίρεση του καθενός.

Ακριβώς γι' αυτόν το λόγο, πουθενά στον κόσμο δεν εφαρμόζεται αυτό που κάποιοι ισχυρίζονται ως «καλή αξιολόγηση», γιατί δεν μπορούν να ικανοποιηθούν ταυτόχρονα οι ανάγκες της αστικής τάξης και οι ανάγκες των παιδιών για ολόπλευρη μόρφωση. Γι' αυτόν το λόγο η διαπάλη με το περιεχόμενο, τις πραγματικές στοχεύσεις και τα αποτελέσματα που θα έχει στα μορφωτικά δικαιώματα των παιδιών, ειδικά των λαϊκών οικογενειών, είναι το κλειδί ώστε να εμποδίζονται κάθε φορά τέτοιοι σχεδιασμοί.

 

Οι δείκτες της «αξιολόγησης» φέρνουν στο προσκήνιο τις διαχρονικές ευθύνες των κυβερνήσεων

Βλέποντας τους δείκτες στους οποίους καλούμαστε να αξιολογηθούμε αντανακλώνται οι διαχρονικές ευθύνες των κυβερνήσεων για τα προβλήματα, τα οποία δείχνουν τους εκπαιδευτικούς ως υπεύθυνους! Για τους εκπαιδευτικούς, τους μαθητές, τους γονείς, κάθε δείκτης της «αξιολόγησης» αποτελεί και πεδίο πάλης και αναμέτρησης με την κυρίαρχη πολιτική:

  • Η «ικανότητα διαχείρισης των οικονομικών πόρων» στο επίπεδο της σχολικής μονάδας θα πρέπει να αφορά την αποκλειστική στήριξη του σχολείου από το κράτος, χωρίς να βάζουν το χέρι στην τσέπη οι γονείς. Ο ρόλος των εκπαιδευτικών είναι να διδάσκουν την αλήθεια, να μεταδίδουν τη γνώση, να στηρίζουν ψυχολογικά και παιδαγωγικά τα παιδιά και όχι να αναζητούν πόρους!
  • Απέναντι στη λεγόμενη «αποτελεσματική αξιοποίηση του προσωπικού», αντιτάσσουμε την ανάγκη της μονιμοποίησης των 50.000 συμβασιούχων εκπαιδευτικών ως απαραίτητο όρο για τη σταθερή παιδαγωγική, μορφωτική και ψυχολογική σχέση που πρέπει να υπάρχει ανάμεσα στους εκπαιδευτικούς και τους μαθητές. Η μόρφωση των παιδιών δεν έχει ανάγκη από εκπαιδευτικούς - λάστιχο που αναγκάζονται να διδάσκουν άσχετα με την ειδικότητά τους μαθήματα.
  • Η «αξιοποίηση των σχολικών υποδομών» να μετουσιωθεί σε διεκδίκηση ώστε εδώ και τώρα οι σχολικές υποδομές να θωρακιστούν αντισεισμικά, να φτιαχτούν εργαστήρια, γυμναστήρια παντού, να δεσμευτούν άμεσα χώροι για ανέγερση σχολικών κτιρίων, για να ξεμπερδεύουμε οριστικά με την αθλιότητα των κοντέινερ, των «τάξεων - κλουβιά».
  • Βάζουμε μπροστά τη σύγχρονη ανάγκη και δυνατότητα για ένα σχολείο ολόπλευρης μόρφωσης και σύγχρονης γενικής παιδείας, που θα ενσωματώνει δημιουργικά μια σειρά νέων εξελίξεων και θα δίνει ουσιαστική επιστημονική και παιδαγωγική απάντηση στα νέα ζητούμενα της ανάπτυξης της κοινωνίας αντί για την εύηχη «καλλιέργεια δεξιοτήτων στους μαθητές».
  • Δυναμώνουμε τον αγώνα για πραγματική στήριξη των σχολείων και όχι την κατάταξή τους σε «καλά» και «κακά» σχολεία με βάση τον απαράδεκτο δείκτη των «μαθησιακών αποτελεσμάτων» και τη δημοσίευση των «αξιολογήσεων». Ο ανταγωνισμός των σχολείων είναι ξένος και κόντρα στον βασικό παιδαγωγικό τους ρόλο, που είναι να συνεργάζονται μεταξύ τους.

Η οργάνωση των συναδέλφων βασικός όρος στην επιτυχία της απεργίας - αποχής

 

Τρίτη 13 Απριλίου 2021

Ολόκληρη η πολύ ενδιαφέρουσα εκδήλωση της ΑΣΕ "Πανδημία και εκπαίδευση: 1χρόνος μετά"


 

Παρέμβαση του Ανδρέα Καργόπουλου, εκλεγμένου με την ΑΣΕ στο Δ.Σ. της ΟΛΜΕ στο BlueSkyTv

 


Οι μορφωτικές ανάγκες στην πρώτη γραμμή του αγώνα, άρθρο του Σπύρου Μαρίνη, μέλος του ΔΣ της ΔΟΕ

 

Παρέμβαση του Δημήτρη Ακτύπη, μέλους του Δ.Σ. της ΟΛΜΕ και εκλεγμένου με την ΑΣΕ στο SKAI

 


Δευτέρα 5 Απριλίου 2021

Τοποθέτηση της Αγωνιστικής Συσπείρωσης Εκπαιδευτικών στον Σύλλογο Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Κέρκυρας με αφορμή την επιστολή της Δημάρχου Κέρκυρας Μ. Υδραίου

 

Πριν λίγες μέρες είδε το φως της δημοσιότητας επιστολή της Δημάρχου Κεντρικής Κέρκυρας & Διαποντίων Νήσων προς το Υπουργείο Παιδείας με αίτημα την απομάκρυνση του Διευθυντή Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Κέρκυρας.

Καλό θα ήταν η Δήμαρχος να αναλάβει τις ευθύνες για τα ζητήματα που αφορούν τη λειτουργία των σχολείων της περιοχής μας, στο κομμάτι που της αναλογεί, και να μην πετάει την μπάλα στην εξέδρα αναζητώντας άλλοθι για τις ελλείψεις που υπάρχουν. Είναι βολικό να κρύβεται η Δήμαρχος πίσω από τη στάση του Διευθυντή Εκπαίδευσης για να καλύψει τις δικές της ευθύνες. Κάτι τέτοιο δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό!! 

Καταδικάζουμε με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο την απαράδεκτη προσπάθεια της Δημάρχου να εμπλέξει στους σχεδιασμούς της και στις αντιπαραθέσεις με τον Διευθυντή Εκπαίδευσης τον Σύλλογο Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Κέρκυρας, με συκοφαντίες περί υποκινούμενης δράσης. Είναι μια τοποθέτηση που προσβάλλει τους εκατοντάδες εκπαιδευτικούς της Πρωτοβάθμιας στο νησί μας που παλεύουν για δημόσια δωρεάν παιδεία, για συνθήκες υγιεινής και ασφάλειας στα σχολεία εν μέσω πανδημίας, για σύγχρονες κτηριακές υποδομές, για μόνιμη και σταθερή δουλειά.  

Πρέπει να υπενθυμίσουμε προς κάθε κατεύθυνση ότι αυτό που «υποκινεί» τη δράση των εκπαιδευτικών είναι η αντιλαϊκή – αντιεκπαιδευτική πολιτική της κυβέρνησης και των διαχειριστών της, όποια θέση και αν αυτοί κατέχουν. Είναι η πολιτική της σημερινής κυβέρνησης (που στηρίζει και η Δήμαρχος) αλλά και όλων των αντιλαϊκών κυβερνήσεων που απαξιώνουν σταθερά τα δημόσια σχολεία.

Δεν είδαμε την κ. Δήμαρχο, για παράδειγμα, να είναι τόσο λάβρος απέναντι στην κυβέρνηση και να στείλει, όχι μια, άλλα πολλές επιστολές στο Υπουργείο για το γεγονός ότι στα σχολεία του νησιού υπάρχουν εκατοντάδες κενά εκπαιδευτικών που κάθε χρόνο καλύπτονται (αν καλύπτονται)  από συμβασιούχους εκπαιδευτικούς…

 

Ας μην εμπλέκουν τα σχολεία, τους εκπαιδευτικούς και τους μαθητές στις μεταξύ τους αντιπαραθέσεις Δήμος και Διοίκηση της Εκπαίδευσης.