Για το νομοσχέδιο του Υπουργείου Παιδείας σε σχέση με την «αντιμετώπιση» της σχολικής βίας!

 

 Συναδέλφισσες και συνάδελφοι,

Το νομοσχέδιο που κατέθεσε το Υπουργείο Παιδείας τιτλοφορείται, υποκριτικά, “ζούμε αρμονικά Μαζί – Σπάμε τη Σιωπή”. Αλήθεια σιωπούμε;

Οι σύλλογοι των εκπαιδευτικών, μαζί με τους γονείς και τους μαθητές μας, έχουμε, προ πολλού, σπάσει τη σιωπή μας – ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΕΙΣΑΚΟΥΣΤΕΙ, γι’ αυτό και παλεύουμε όλοι μας, εκπαιδευτικοί, γονείς και μαθητές, να ζήσουμε αρμονικά, μέσα και έξω από τα σχολεία μας!

Πράγματι, τα φαινόμενα αυτά, χωρίς να υπερβάλουμε ως προς τις διαστάσεις τους, έχουν αυξηθεί τα τελευταία χρόνια, γεγονός που μας ανησυχεί έντονα, σημάδι πως “κάτι τρέχει” έξω από το σχολείο, στην κοινωνία, και εκφράζεται μέσα σε αυτό, καθώς είναι μικρογραφία της.

Δεν είναι, όμως, νέο φαινόμενο, παρά την όξυνσή του, γι’ αυτό και απέναντι σε όλες τις κυβερνήσεις απαιτούσαμε και απαιτούμε να καλυφθούν οι σύγχρονες μορφωτικές ανάγκες των μαθητών μας, ως κάτι βασικό και αναγκαίο για να αναβλύζει το όμορφο, το συγκλονιστικό που υπάρχει μέσα τους, σε κάθε μαθητή μας, κι αυτό αποτελεί πραγματική πρόληψη και αντιμετώπιση τέτοιων φαινομένων δυστυχώς, ανεκπλήρωτη, από όλες τις κυβερνήσεις.

Μερικά από τα αιτήματα που, αν υλοποιούσε κάποια από αυτές, θα “ανθρώπευαν” κατάτι παραπάνω το σχολείο, για να νιώθουν ευτυχισμένοι οι μαθητές μας, εμείς οι εκπαιδευτικοί, είναι:

ü  η μείωση των μαθητών ανά τάξη για να μπορούμε να συναναστρεφόμαστε με ουσιαστικό τρόπο, να αναπτύσσουμε ποιοτικές σχέσεις και να μας εμπιστεύονται οι μαθητές μας.

ü  η απόρριψη του ανταγωνιστικού, εξετασιοκεντρικού, εξοντωτικού σχολείου που εξουθενώνει και “κουρδίζει” τους μαθητές μας, με προγράμματα που έπρεπε να έχουν την τέχνη, τον αθλητισμό στο επίκεντρο, για να νιώθουν καλά, να πλάθονται ολόπλευρα.

ü  η ύπαρξη μόνιμων επιστημονικών ειδικοτήτων, ψυχολόγων, κοινωνικών λειτουργών, ώστε να εκπονούν ατομικά, ομαδικά, συλλογικά προγράμματα πρόληψης και αντιμετώπισης στην πηγή, εντοπίζοντάς τα στην αρχή τους, για να είναι πιο αποτελεσματικά.

ü  σύγχρονα κτίρια, όχι ρημαγμένα, ετοιμόρροπα, που δεν έχουν χώρους να φιλοξενήσουν κάτι παραπάνω από την μαθησιακή διαδικασία και είναι ξένα στο ωραίο.

Τα αιτήματα αυτά, όχι μόνο δεν ικανοποιήθηκαν αλλά διαδοχικά, με σειρά νόμων όλων των κυβερνήσεων, έκαναν ακόμα πιο αβίωτη την εκπαιδευτική πραγματικότητα. Άρα το φιτίλι αυτών των φαινομένων, ανάβει και πυροδοτείται, όταν χτίζουν ένα σχολείο που φαντάζει και είναι εχθρικό, ψυχοφθόρο, ανταγωνιστικό στους μαθητές, τους εκπαιδευτικούς και πολύ ακριβό για τους γονείς.

Τα παραπάνω φυσικά, είναι κάποιες από τις αιτίες που γεννούν, οξύνουν, διατηρούν ένα, έτσι κι αλλιώς, σύνθετο κοινωνικό φαινόμενο. Μπορούν όλοι όσοι με τις πολιτικές τους το προκαλούν, να το προλάβουν και να το αντιμετωπίσουν; Αναμφίβολα όχι!

Φέρνουν, λοιπόν, ένα νομοσχέδιο για να το διαχειριστούν. Κινείται σε σωστή κατεύθυνση;

Από την αρχή του νομοσχεδίου, δίνοντας τον ορισμό της, αναφέρεται ότι βία θεωρείται κάθε μορφή βίας και παραβατικής συμπεριφοράς που πλήττει και διαταράσσει την εκπαιδευτική διαδικασία. Σίγουρα δεν αποτελεί επιστημονικό ορισμό, αν το μεταφράζαμε πολιτικά μπορούμε να πούμε ότι οι πρώτοι που διαταράσσουν την εκπαιδευτική διαδικασία και ασκούν μαζικά τη «βία» είναι οι πολιτικές τους, οι εκάστοτε κυβερνήσεις, με τα υπουργεία παιδείας που:

û  κάθε χρόνο αφήνουν χιλιάδες ακάλυπτα κενά,

û  που τα σχολεία κλείνουν με την πρώτη καταιγίδα ή τον χιονιά,

û  που το 30% και πλέον των εκπαιδευτικών αναπληρώνουν τον εαυτό τους, με αποτέλεσμα τον Σεπτέμβρη τα σχολεία να μην είναι συμπληρωμένα στην ώρα τους,

û  στο πρόσφατο παράδειγμα της διαχείρισης της πανδημίας, αφού δεν πήραν μέτρα γιατί κοστίζανε, για να μη διαταραχθεί η εκπαιδευτική διαδικασία, μας «κρέμασαν» μήνες μπροστά από μία οθόνη,

û  στα υπερπληθή τμήματα των 25 μαθητών είναι πραγματικά άθλος να προσφέρουμε το αναγκαίο στους μαθητές μας,

û  στερούν από τους μαθητές μας την ειδική εκπαιδευτική στήριξη, γιατί δε γίνονται οι αναγκαίες προσλήψεις.

Παρακάτω, θεσπίζεται, η ειδική πλατφόρμα ανώνυμων και επώνυμων καταγγελιών γιατί, όπως ισχυρίζονται, έχει χαθεί η παιδαγωγική εμπιστοσύνη και πρέπει να αποκατασταθεί.

Καταρχάς οι χιλιάδες εκπαιδευτικοί που αγωνιούμε για τους μαθητές μας, παλεύουμε, ώρα την ώρα, μέσα σε αυτές τις συνθήκες να αφουγκραστούμε τις ανησυχίες των μαθητών μας, γιατί πολλές φορές είναι κοινές με τις δικές μας.

Η καλλιέργεια κλίματος γενικής καταγγελίας ψηφιακής ή μη, δεν αποκαθιστά την παιδαγωγική σχέση απεναντίας, «δηλητηριάζει» τις σχέσεις, δημιουργεί κλίμα γενικευμένης καχυποψίας και την εντύπωση ότι η καταγγελία μπορεί να λύσει κάτι που, έτσι κι αλλιώς, μπορεί να αντιμετωπιστεί με παιδαγωγικό τρόπο, σε συνέργεια όλων εκπαιδευτικών, μαθητών και γονιών:

Γι’ αυτό και απαιτούμε:

ü  Μαζικούς μόνιμους διορισμούς εκπαιδευτικών, ώστε να χτίζεται σταθερή παιδαγωγική σχέση μαθητή- εκπαιδευτικού.

ü  Σύγχρονα ασφαλή σχολικά κτίρια.

ü  Ενίσχυση των "συλλογικών δραστηριοτήτων" σε κάθε σχολείο με ομάδες θεατρικές, αθλητικές, μουσικές, περιβαλλοντικές, που θα ενισχύουν τις σχέσεις μέσα στη σχολική κοινότητα.

ü  Αναβάθμιση στο σχολικό πρόγραμμα όλων των καλλιτεχνικών μαθημάτων και της φυσικής αγωγής σε όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης.

ü  Πρόληψη αποκλειστικά από κοινωνικούς επιστήμονες των Κέντρων Πρόληψης και των Δήμων. Καμία εμπλοκή ΜΚΟ και ιδιωτών σε προγράμματα πρόληψης στα σχολεία.

ü  Μαζικούς μόνιμους διορισμούς κοινωνικών επιστημόνων για να στηρίζουν τη σχολική ζωή.

ü  Κανένας μαθητής αποκλεισμένος από "παράλληλη στήριξη" και σχολικό νοσηλευτή.

ü  Σχολεία προσβάσιμα για κάθε μαθητή – εκπαιδευτικό- γονιό που είναι ΑμΕΑ.

ü  Δημιουργία Σχολών Γονέων σε κάθε περιοχή.

Παλεύουμε για το σχολείο των δικών μας αναγκών, της δημιουργίας, της γνώσης
και της αλληλεγγύης!

 

ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΗΣ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗΣ ΣΥΠΕΙΡΩΣΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΠΡΟΣ ΤΑ Δ.Σ. ΣΥΛΛΟΓΩΝ Π.Ε. ΚΑΙ ΕΛΜΕ

 

Οι νεοδιόριστοι δεν είναι εργαζόμενοι Β’ κατηγορίας!

Ουσιαστικές επιμορφώσεις όχι fast-trak «παραμορφώσεις» και φιέστες κοροϊδίας!

Μεγάλη είναι η αναστάτωση και η αγανάκτηση χιλιάδων νεοδιόριστων συναδέλφων που αυτές τις ημέρες λαμβάνουν μέιλ οποιαδήποτε ώρα της ημέρας….και της νύχτας(!) από τους επιμορφωτές του ΙΕΠ για τον προγραμματισμό του Προγράμματος Εισαγωγικής Επιμόρφωσης Εκπαιδευτικών και ΕΕΠ-ΕΒΠ που διοργανώνει το ΙΕΠ στα πλαίσια προγράμματος του ΕΣΠΑ.

ü Η διαδικασία δεν έχει καμία σχέση με τη μονιμοποίηση των νεοδιόριστων, ούτε με την «ατομική αξιολόγηση», όπως κάποιοι καλοθελητες διαδίδουν.

ü Ούτε βέβαια με την απόδοση ΜΚ και τον μισθό.

Αφορά την υποχρεωτική παρακολούθηση, προκειμένου ο εκπαιδευτικός να έχει στον υπηρεσιακό του βίο τη δυνανότητα υπηρεσιακής εξέλιξης, πέρα από τον εισαγωγικό βαθμό, δηλαδή να γίνει, εάν το επιθυμεί, στέλεχος εκπαίδευσης.

ü Η περίπτωση κάποιος να μην συμμετέχει δεν επιφέρει κάποια ποινή.

Μεταθέτει τον χρόνο παρακολούθησης για άλλη στιγμή. Παρόλα αυτά, η κατάσταση που έχει δημιουργηθεί με τη διαδικασία οργάνωσης και ενημέρωσης των εκπαιδευτικών, αλλά και το περιεχόμενό της θα μπορούσε να χαρακτηριστεί γελοία αν δεν ήταν εξοργιστική!

Προγραμματισμός άρπα-κόλλα, τροποποιήσεις-παρατάσεις στα ΦΕΚ λόγω αργοπορίας… απλά για να «ολοκληρωθεί» η επιμόρφωση στα χρονικά όρια του ΕΣΠΑ, μέχρι το τέλος του έτους και να θεωρηθεί ότι πραγματοποιήθηκε. Μηνύματα στα viber, στα μέιλ και αποστολή προγραμμάτων που «υποχρεώνουν» τους επιμορφούμενους να παρακολουθήσουν τις συνεδρίες εκτός διδακτικού και εργασιακού ωραρίου, Σαββατοκύριακα, σε ημέρες αργίας, τη Μεγάλη Εβδομάδα κ.ο.κ. Μάλιστα ορισμένοι επιμορφωτές έχουν ξεπεράσει εντελώς τα όρια, φτιάχνουν ομάδες viber με τους επιμορφούμενους χωρίς καμία συγκατάθεση, στέλνουν μηνύματα σε άσχετες ώρες, λες και απευθύνονται σε φίλους τους!

 Οι χιλιάδες νεοδιόριστοι εκπαιδευτικοί, έχουν δώσει έναν τεράστιο αγώνα όλα τα προηγούμενα χρόνια για να δουλέψουν και να στηρίξουν το δημόσιο σχολείο, με προσωπικό και οικονομικό κόστος, εξαιτίας των νόμων όλων των Κυβερνήσεων, δουλεύοντας σε κάθε γωνιά της χώρας. Τώρα υποχρεώνονται να γίνουν ξανά «μπαλάκι» στα χέρια του ΙΕΠ και του Υπουργείου. Να προσαρμόσουν τις ζωές και τις υποχρεώσεις τους μέσα στη μέση της χρονιάς. Και όλα αυτά για να παρακολουθήσουν, αν και εκπαιδευτικοί της τάξης και της καθημερινής προσπάθειας για χρόνια στα σχολεία, τηλε-ενημερώσεις και τηλε-διαλέξεις αμφιβόλου χρησιμότητας και ποιότητας πολλές από τις οποίες δεν έχουν να συμβάλλουν σε τίποτα στην καθημερινή μαθησιακή διαδικασία και στις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν στις τάξεις.

Αυτή η κατάσταση δεν πάει άλλο!!

Στα σχολεία μας δεν υπάρχουν εργαζόμενοι β΄κατηγορίας, χωρίς δικαιώματα. Δεν αντέχουμε άλλη «αναβάθμιση και βελτίωση». Δεν φτάνει που η Κυβέρνηση έχει κάταστήσει τους νεοδιόριστους κυριολεκτικά «ομήρους» και αρνείται να προχωρήσει στη μονιμοποίησή τους! Δεν φτάνει που επιχειρεί να τους χρησιμοποιήσει με ανήθικο τρόπο για να περάσει τα αντιπαιδαγωγικά και αντιεκπαιδευτικά σχέδιά της, μέσω της λεγόμενης «ατομικής αξιολόγησης», νομίζει ότι θα τους μετατρέψει και σε άβουλους πειθήνιους εργαζόμενους χωρίς δικαιώματα. Ότι θα είναι διαθέσιμοι όποτε και όπως θέλουν. Τους δηλώνουμε καθαρά, τα σχέδιά σας δεν θα περάσουν!

Εδώ και τώρα απαιτούμε:

·         Οι επιμορφώσεις των εκπαιδευτικών να γίνονται περιοδικά, λαμβάνοντας υπόψη τα σύγχρονα προβλήματα και τις ανάγκες της εκπαιδευτικής πράξης, με απαλλαγή από τα διδακτικά καθήκοντα.

·         Η συγκεκριμένη επιμόρφωση να γίνει δια ζώσης και εντός του εργασιακού ωραρίου των εκπαιδευτικών. Διαφορετικά να πραγματοποιηθεί στο τέλος της σχολικής χρονιάς ή στην αρχή της επόμενης.

·         Να απαλλαγούν από τη συγκεκριμένη επιμόρφωση όσοι έχουν παρακολουθήσει παλαιότερα αντίστοιχη με την ίδια θεματική.

·         Η ενημέρωση των εκπαιδευτικών να γίνεται έγκαιρα μέσω της υπηρεσιακής οδού. Να σταματήσει εδώ και τώρα η βάναυση παραβίαση του εργασιακού ωραρίου, οι συνεχείς οχλήσεις και πιέσεις, η παραπληροφόρηση και οι ηθικοί εκβιασμοί προς τους συναδέλφους και τις συναδέλφισσες.

 

ΤΡΟΠΟΛΟΓΙΑ ΚΚΕ ΓΙΑ ΝΕΟΔΙΟΡΙΣΤΟΥΣ

 ΠΡΟΣ ΤΗ ΒΟΥΛΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

ΤΡΟΠΟΛΟΓΙΑ-ΠΡΟΣΘΗΚΗ

 

Στο σχέδιο νόμου του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού: «Εκσυγχρονισμός της μουσειακής πολιτικής και ζητημάτων διαχείρισης της πολιτιστικής κληρονομιάς: ίδρυση μουσείων-ν.π.δ.δ., κρατική ασφάλιση της κινητικότητας των πολιτιστικών αγαθών, δράσεις του Ο.Δ.Α.Π. και του Μουσείου Ακρόπολης, ρυθμίσεις ποινικής προστασίας της πολιτιστικής κληρονομιάς, Συμβούλια του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού, Μητρώο Προσωπικού Αρχαιολογικών Εργασιών και λοιπές διατάξεις σχετικά με το προσωπικό του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού και την αντιμετώπιση των συνεπειών της πανδημίας στον πολιτισμό».

 

Θέμα: «Μονιμοποίηση όλων των νεοδιόριστων δόκιμων εκπαιδευτικών που έχουν συμπληρώσει 2ετή ευδόκιμη δοκιμαστική υπηρεσία»

 

ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ

Με την παρούσα τροπολογία αίρεται μια κατάφωρη αδικία σε βάρος των χιλιάδων νεοδιόριστων εκπαιδευτικών των ετών 2020, 2021 και 2022. Συγκεκριμένα, οι νεοδιόριστοι εκπαιδευτικοί του 2020, έχοντας κλείσει τη 2ετη δοκιμαστική υπηρεσία, θα έπρεπε ήδη να είχαν μονιμοποιηθεί από τον Σεπτέμβριο του 2022. Αντ’ αυτού, το Υπουργείο Παιδείας, με προφορικές οδηγίες που έδωσε στις Διευθύνσεις Δευτεροβάθμιας και Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης, σταμάτησε την έκδοση των διαπιστωτικών πράξεων μονιμοποίησής τους και ανακάλεσε όσες ήδη είχαν εκδοθεί.

Η αιτιολογία που επικαλείται η κυβέρνηση και θέτει απαράδεκτα εμπόδια στη μονιμοποίηση των νεοδιόριστων εκπαιδευτικών είναι ότι με βάση τους νόμους 4598/19 και 4823/2021, οι νεοδιόριστοι εκπαιδευτικοί πρέπει πρώτα να αξιολογηθούν στο τέλος της 2ετους δοκιμαστικής υπηρεσίας και στη συνέχεια να μονιμοποιηθούν. Το ίδιο καθεστώς θα ακολουθηθεί και με τους νεοδιόριστους του 2021 και του 2022 όταν συμπληρώσουν με τη σειρά τους την 2ετή δοκιμαστική υπηρεσία.

Οι εκπαιδευτικοί που διορίστηκαν τα έτη 2020, 2021, 2022 έχουν υπηρετήσει το δημόσιο σχολείο για πάνω από 15 χρόνια, έχουν αλωνίσει από άκρη σε άκρη όλη τη χώρα, δουλεύοντας ως αναπληρωτές. Σε πολύ δύσκολες συνθήκες, κράτησαν το δημόσιο σχολείο όρθιο. Το ίδιο το Υπουργείο Παιδείας τους προσλάμβανε ξανά και ξανά κάθε χρόνο για να δουλεύουν στα σχολεία και να καλύπτουν τα κενά που δημιούργησε η διαχρονική πολιτική της αδιοριστίας. Η κυβέρνηση της Ν.Δ., μάλιστα, διατήρησε και εφάρμοσε τον ν.4589/19  του ΣΥΡΙΖΑ που ανάγκασε χιλιάδες εκπαιδευτικούς να μπουν στη διαδικασία απόκτησης μιας σειράς μοριοδοτούμενων προσόντων με αντίτιμο χιλιάδες ευρώ. Η απόφαση να μην προχωρήσει στην προβλεπόμενη από το νόμο μονιμοποίησή τους είναι πρόκληση, είναι ένα πρόσχημα που κρατά χιλιάδες εκπαιδευτικούς σε μια ιδιότυπη ομηρία και αβεβαιότητα.

Το επιχείρημα του Υπουργείου Παιδείας ότι εκκρεμεί η ατομική αξιολόγηση προκειμένου να προχωρήσει η μονιμοποίηση των νεοδιόριστων εκπαιδευτικών καταρρίπτεται από την απόφαση του ίδιου του Υπουργείου, με τροπολογία της κυβέρνησης, να δοθεί η δυνατότητα στους νεοδιόριστους εκπαιδευτικούς να μπορούν να είναι υποψήφιοι και να συμμετέχουν στη διαδικασία επιλογής για θέσεις στελεχών της εκπαίδευσης, χωρίς να έχουν μονιμοποιηθεί.

Η αδικία απέναντι στους νεοδιόριστους εκπαιδευτικούς χρειάζεται να αρθεί άμεσα.

 

ΤΡΟΠΟΛΟΓΙΑ-ΠΡΟΣΘΗΚΗ

 

Στο σχέδιο νόμου του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού : «Εκσυγχρονισμός της μουσειακής πολιτικής και ζητημάτων διαχείρισης της πολιτιστικής κληρονομιάς: ίδρυση μουσείων-ν.π.δ.δ., κρατική ασφάλιση της κινητικότητας των πολιτιστικών αγαθών, δράσεις του Ο.Δ.Α.Π. και του Μουσείου Ακρόπολης, ρυθμίσεις ποινικής προστασίας της πολιτιστικής κληρονομιάς, Συμβούλια του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού, Μητρώο Προσωπικού Αρχαιολογικών Εργασιών και λοιπές διατάξεις σχετικά με το προσωπικό του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού και την αντιμετώπιση των συνεπειών της πανδημίας στον πολιτισμό» προστίθεται άρθρο ως εξής:

 

Άρθρο

α) Κατά παρέκκλιση κάθε άλλης διάταξης μονιμοποιούνται, με άμεση έκδοση των διαπιστωτικών πράξεων μονιμοποίησης από τις διευθύνσεις εκπαίδευσης, όλοι οι νεοδιόριστοι εκπαιδευτικοί του 2020 που έχουν ήδη συμπληρώσει 2ετή ευδόκιμη δοκιμαστική υπηρεσία. Όμοια μονιμοποιούνται και οι νεοδιόριστοι εκπαιδευτικοί του 2021 και 2022 άμεσα μόλις ολοκληρώσουν την 2ετη δοκιμαστική υπηρεσία χωρίς καμία άλλη προϋπόθεση.

β) Το άρθρο 62 παρ 7 του ν.4589/19 τροποιείται ως εξής: Οι νεοδιόριστοι υπηρετούν επί δύο (2) έτη ως δόκιμοι. Στο τέλος του δεύτερου έτους οι νεοδιοριζόμενοι μονιμοποιούνται αυτοδίκαια με βάση το άρθρο 40 παρ 3 του ν. 3528/2007.

γ) Με την ψήφιση του παρόντος καταργούνται όλες οι διατάξεις των ν. 4589/19 και 4823/21 που ορίζουν διαφορετικές διαδικασίες μονιμοποίησης.

 

Αθήνα, 07 Φεβρουαρίου 2023

Τοποθέτηση – πρόταση προς τα Δ.Σ. ΔΟΕ – ΟΛΜΕ & Σ.Ε.Π.Ε. Ε.Λ.Μ.Ε για την κλιμάκωση του αγώνα

 

Οι εκπαιδευτικοί είμαστε ενωμένοι και αποφασισμένοι!

Θα νικήσουμε!

Στις 15 του Φλεβάρη ένα ανθρώπινο ποτάμι ξεχύθηκε σε όλη την Ελλάδα. Ένα ποτάμι με χιλιάδες απεργούς εκπαιδευτικούς που ενώθηκε με τους αγωνιζόμενους καλλιτέχνες, με τους μαθητές μας και τους γονείς τους, με τα εργατικά σωματεία δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, με τις Ενώσεις Γονέων και την ΑΣΓΜΕ που μας έδωσαν κουράγιο και δύναμη με την παρουσία τους.

Στις 15 του Φλεβάρη είχαμε μια από τις μεγαλύτερες απεργίες των τελευταίων ετών στον κλάδο και μαζικά συλλαλητήρια σε πάνω από 40 πόλεις όλης της χώρας.   

Η κυβέρνηση της Ν.Δ., η κ. Κεραμέως και, δυστυχώς, η μεγάλη μερίδα των κεντρικών ΜΜΕ, δεν είδαν και δεν άκουσαν τίποτα για το χθεσινό συγκλονιστικό γεγονός.

Έκαστος εφ’ ω ετάχθη!!!

Ειδικά η ανάρτηση της κ. Κεραμέως στο twitter, αμέσως μετά την απεργία, που συνέχισε να μιλά για «συνδικαλιστικές μειοψηφίες», αλλά και η απόπειρα να βάλει τον αγώνα μας στο κάδρο των όποιων προεκλογικών σκοπιμοτήτων, αποτελεί όνειδος. Αποτελεί προσβολή προς τους εκπαιδευτικούς που καθημερινά δίνουν τη μάχη για τη μόρφωση των μαθητών, που στις 15/2 έβγαλαν κραυγή αγωνίας για το μέλλον του σχολείου.

Η παράσταση που επιχειρεί να στήσει η κυβέρνηση και το Υπουργείο Παιδείας όλες αυτές τις μέρες,  για να εξαπατήσει την κοινωνία και ειδικά τους γονείς των μαθητών μας είναι και κακόγουστη και αποτυχημένη. Προσπαθούν να μας πείσουν ότι αν ξαναφέρουν μέσα στις σχολικές τάξεις τις γραφικές φιγούρες των επιθεωρητών του προηγούμενου αιώνα, αν στήσουν πολλές ηλεκτρονικές πλατφόρμες για να ανεβάζουμε τα προσόντα μας, αν μας βάλουν να συμπληρώνουμε πολλά κουτάκια και ανούσιες φόρμες, αν μετατρέψουν τους διευθυντές των σχολείων μας σε μπαμπούλες και αν καταργήσουν τους Συλλόγους Διδασκόντων,  θα αναβαθμίσουν το σχολείο και την ποιότητα της εκπαίδευσης.

Tο κυβερνητικό αφήγημα καταρρέει παταγωδώς μέρα με τη μέρα! 

Στις 15 το Φλεβάρη ακούστηκε δυνατά ένα βροντερό και πάνδημο ΟΧΙ:

ü  Στο «αποκεντρωμένο» και κατηγοριοποιημένο σχολείο, με διαφορετική υλικοτεχνική υποδομή, εκπαιδευτικό προσωπικό, ακόμα και πρόγραμμα σπουδών.

ü  Στο «αυτόνομο» σχολείο,  δηλαδή το εξαρτημένο σχολείο από την τσέπη των γονιών, έρμαιο των χορηγών και της επιχειρηματικής δράσης.

ü  Στο σχολείο που θα δίνει τη γνώση με το σταγονόμετρο, σχολείο των εφήμερων και αναλώσιμων δεξιοτήτων, της σύγχρονης ημιμάθειας, της έξωσης του πολιτισμού και της καλλιτεχνικής δημιουργίας από το πρόγραμμά του.

ü  Στο σχολείο της ακόμα βαθύτερης ταξικής κατηγοριοποίησης και της πρόωρης επαγγελματικής επιλογής. 

ü  Στο σχολείο που ο εκπαιδευτικός θα είναι με σκυμμένο το κεφάλι και κλειστό το στόμα, που ο Σύλλογος Διδασκόντων θα είναι πλήρως απαξιωμένος και χωρίς ρόλο.

Με αυτό το σχέδιο είναι που συγκρουόμαστε εδώ και 41 χρόνια, με όλες τις κυβερνήσεις και τους υπουργούς όλων των αποχρώσεων και είμαστε πολύ περήφανοι που τους έχουμε βάλει τόσα πολλά εμπόδια.

Θα το ξαναπούμε ακόμα πιο δυνατά. Οι εκπαιδευτικοί δε φοβόμαστε την «αξιολόγηση», αλλά μπαίνουμε απέναντι στα σχέδια της κατηγοριοποίησης και της απαξίωσης των εκπαιδευτικών, που είναι ο πραγματικός στόχος της «αξιολόγησης». Δεν αντιδρούμε γιατί δε θέλουμε να «ξεβολευτούμε», όπως λένε τα διάφορα παπαγαλάκια, αλλά γιατί θέλουμε να προστατεύσουμε το δημόσιο σχολείο, τα μορφωτικά δικαιώματα των μαθητών και τα εργασιακά των εκπαιδευτικών.

Η απεργία στις 15 του Φλεβάρη ήταν η αρχή. Τώρα είναι η ώρα να δυναμώσουμε, να κλιμακώσουμε τον αγώνας μας.

ü  Τώρα είναι η ώρα να πιστέψουμε ακόμα περισσότερο στις δικές μας δυνάμεις μας, στη δύναμη του αγώνας μας, του αγώνα που δίνεται στο σήμερα και όχι με την αναμονή κάποιων μαγικών λύσεων, από τα πάνω και με κυβερνητικούς μεσσίες, γιατί τέτοιοι δεν υπάρχουν και αυτό το καταλάβαμε όλα τα προηγούμενα χρόνια, με τις κυβερνήσεις να αλλάζουν αλλά το σχολείο και η ζωή μας να χειροτερεύει.

ü  Τώρα χρειάζεται να παραμείνουμε ενωμένοι μέσα στα σχολεία μας, συσπειρωμένοι στα σωματεία μας και να υλοποιήσουμε ενιαία τα αγωνιστικά βήματα που αποφασίζουμε, την απεργία – αποχή και τις στάσεις εργασίας, τα νέα απεργιακά βήματα που θα αποφασίσουμε. Μαζικά να δηλωθεί η απεργία – αποχή, να μην εγγραφεί κανείς/μία στο Ψηφιακό Μητρώο, να μην προχωρήσει κανείς/μια σε συναντήσεις με του Συμβούλους Εκπαίδευσης, να προχωρήσουμε σε στάσεις εργασίας για να μην μπει κανένας αξιολογητής στις τάξεις μας.

ü  Και σε αυτό τον αγώνα μπορούμε να είμαστε και πάλι νικητές, φτάνει πάνω από όλα να συνεχίσουμε ενιαία ως κλάδος, να μη ζήσουμε ξανά πισωγυρίσματα, να μη βρεθεί κανείς να μας τραβήξει το χαλί κάτω από τα πόδια αλλά να πάμε τον αγώνα μέχρι τέλος σε ΔΟΕ και ΟΛΜΕ, ΣΕΠΕ και ΕΛΜΕ, και εδώ θα κριθούμε όλοι!

Τις επόμενες μέρες προχωράμε αποφαστικά στα επόμενα αγωνιστικά βήματα, κλιμακώνουμε τον αγώνα.

1.      Συμμετέχουμε στη μεγάλη συναυλία του Πανελλήνιου Μουσικού Συλλόγου και του Πανελλήνιου Σωματείου Ελλήνων Τραγουδιστών στο ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ -REX τη Δευτέρα 20/2 στις 16:00. Ενώνουμε τη φωνή και τις διεκδικήσεις μας με τους αγωνιζόμενους καλλιτέχνες. Να γίνουμε όλοι μια γροθιά γιατί η υποβάθμιση του πολιτισμού είναι ζήτημα παιδείας,  αφορά την εκπαίδευση αλλά και ολόκληρη την κοινωνία.

2.      Εκφράζουμε την πολύμορφη στήριξη και αλληλεγγύη μας στην απεργία των υγειονομικών στις 22/2 με ψηφίσματα, κοινές δράσεις, συμμετοχή και χαιρετισμούς των σωματείων μας στις συγκεντρώσεις που θα πραγματοποιηθούν.

3.      Προχωράμε σε νέο κύκλο γενικών συνελεύσεων ΣΕΠΕ και ΕΛΜΕ που ξεκινάει άμεσα και σε ολομέλειες προέδρων και νέα πανεκπαιδευτική απεργία μέσα το πρώτο δεκαήμερο του Μάρτη.

4.      Σε κάθε περίπτωση δικαστικής προσφυγής ενάντια στον αγώνα του κλάδου απαντάμε με απεργία και συγκεντρώσεις σε όλη την Ελλάδα. Προχωράμε σε επαναπροκήρυξη της απεργίας - αποχής από ΔΟΕ/ΟΛΜΕ/ΑΔΕΔΥ ή από ΣΕΠΕ και ΕΛΜΕ με ενιαία κατεύθυνση των Ομοσπονδιών.

5.      Συνεχίζουμε τις ενημερωτικές συναντήσεις με νεοδιόριστους.

6.      Προχωράμε σε τοπικές δράσεις των Συλλόγων-ΕΛΜΕ με σωματεία και μαζικούς φορείς και συσκέψεις με το γονεϊκό κίνημα για τη λεγόμενη αξιολόγηση, σε πολύμορφες παρεμβάσεις π.χ. συναυλίες, εκδηλώσεις, κ.α. συνολικά για τα ζητήματα της εκπαίδευσης.

7.      Εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στους δοκιμαζόμενους λαούς της Τουρκίας και της Συρίας με όλα τα μέσα.

Όλοι στον αγώνα και τις κινητοποιήσεις, όλοι στις νέες Γενικές Συνελεύσεις, όλοι στην απεργία – απόχη

 

Μόνοι τους και όλοι μας!

 

Φαίνεται για την Καθημερινή και τα πληρωμένα παπαγαλάκια της κυβέρνησης, έχει χαθεί το νόημα των λέξεων πρόοδος και μειοψηφίες! Ας τα δούμε λοιπόν για άλλη μια φορά μπας και τα καταλάβουν, γιατί η «επανάληψις, μήτηρ πάσης μαθήσεως»:

⮚      Είναι πρόοδος το 2023 με μια βροχή να κλείνουν τα μισά σχολεία στην Ελλάδα, εκατοντάδες σχολεία να πλημμυρίζουν, μαθητές  να περνάνε χείμαρρους προκειμένου να πάνε στο σχολείο, να στήνουν γέφυρες με σχολικές καρέκλες;

⮚      Είναι πρόοδος το 2023 να πέφτουν ταβάνια στα κεφάλια μας, να κάνουμε μάθημα σε παλιά ασυντήρητα και επικίνδυνα κτήρια, να κάνουμε μάθημα σε container ή ακόμα και μέσα στις εκκλησίες; Να μην υπάρχουν σχολικά εργαστήρια, βιβλιοθήκες, ο απαραίτητος εξοπλισμός; Να κόβεται το ρεύμα επειδή δεν έχουν τα σχολεία να πληρώσουν τη ΔΕΗ;

⮚      Είναι πρόοδος το 2023 να έχουμε 50 χιλιάδες αναπληρωτές για να καλύπτουν τα χιλιάδες κενά στα σχολεία;

⮚      Είναι αλήθεια πρόοδος το 2023 οι εκπαιδευτικοί να μετατρέπονται σε κυνηγούς χορηγιών, για να καλυφθούν τα λειτουργικά έξοδα των σχολείων και την ίδια στιγμή οι γονείς να βάζουν όλο και πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη σε συνθήκες γενικευμένης φτώχειας;

⮚      Πόση πια πρόοδο να αντέξουμε οι εκπαιδευτικοί που μέσα στα σχολεία μας αντιμετωπίζουμε καθημερινά τα κοινωνικά και ψυχοσυναισθηματικά προβλήματα των μαθητών μας και αντί για οποιαδήποτε στήριξη, το Υπουργείο να μας στέλνει την Αστυνομία και τους Εισαγγελείς;

⮚      Τι πρόοδος είναι αυτή που, αντί να στηριχθούμε με κατάλληλες επιμορφώσεις, μεγαλώνει η ασφυκτική πίεση, ο διοικητισμός και η περιττή γραφειοκρατία;

⮚      Τι σόι πρόοδος είναι αυτή που, ενώ το Υπουργείο χρησιμοποίησε όλους τους νεοδιόριστους για 10 και 15 χρόνια ως αναπληρωτές, τώρα δεν τους μονιμοποιεί γιατί «θέλει να δει αν είναι ικανοί»;

⮚      Τι πρόοδος είναι αυτή, όταν οι συνάδελφοι μας κοιμούνται στις παραλίες και στα camping, γιατί δε βρίσκουν σπίτι στα νησιά, παλεύουν να επιβιώσουν με μισθό από 737 ευρώ, μετακινούνται δεκάδες χιλιόμετρα καθημερινά από και προς το σχολείο, ζούνε μακριά από τις οικογένειές τους, συντηρώντας δύο σπίτια;

⮚      Τι πρόοδος είναι αυτή το 2023, που στοιβάζει τους μαθητές μας ανά 25-26-27 μετά από 2 χρόνια τηλεκπαίδευσης και δεν παίρνεται κανένα ουσιαστικό μέτρο από κυβέρνηση και Υπουργείο Παιδείας για την αντιμετώπιση των τεράστιων μορφωτικών κενών, που έχουν δημιουργηθεί, εξαιτίας της δικής τους διαχείρισης;

⮚      Είναι βελτίωση εδώ και 15 χρόνια να έχουμε αναλυτικά προγράμματα που μας καλούν να διδάξουμε τα μαθηματικά στο «περίπου» και τη γλώσσα μέσα από συνταγές μαγειρικής; Να εξαφανίζονται τα μαθήματα των Καλλιτεχνικών και των Κοινωνικών Επιστημών από το Λύκειο;

⮚      Είναι βελτίωση οι μαθητές μας, απέναντι στη μάχη τους για τη μόρφωση, να συναντούν τον κόφτη της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής, που άφησε εκτός ΑΕΙ 40.000 μαθητές και της Τράπεζας Θεμάτων και να μετατρέπονται σε εμπόρευμα για τα ιδιωτικά κολλέγια;

⮚      Είναι μειοψηφίες οι 100 χιλιάδες εκπαιδευτικοί που απέργησαν και βγήκαν στον δρόμο αντιδρώντας στη δημιουργία σχολείων πολλών ταχυτήτων, σχολείων που θα διαχωρίζονται σε «καλά» και «κακά», με κριτήριο το κατά πόσο θα μπορούν από μόνα τους, «αυτόνομα» να καλύπτουν τις ανάγκες τους;

⮚      Είναι μειοψηφίες, το 90% την πρώτη φορά και το 70% τη δεύτερη, που γύρισαν τη πλάτη στις ηλεκτρονικές εκλογές – παρωδία, που με αυταρχισμό θέλει να επιβάλει η κα Κεραμέως;

Για τα «χάλια» του εκπαιδευτικού συστήματος δε φταίνε οι εκπαιδευτικοί! Φταίνε διαχρονικά όλες οι κυβερνήσεις ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, που αντιμετωπίζουν την παιδεία ως εμπόρευμα, που ακολουθούν την ενιαία στρατηγική της Ε.Ε. και του ΟΟΣΑ για ένα σχολείο της «αυτονομίας», των εφήμερων δεξιοτήτων και των περικοπών.

Την απάντηση στα παπαγαλάκια, αλλά και στην ίδια την κυβέρνηση, θα τη δώσουμε για μια ακόμα φορά
 όλοι εκπαιδευτικοί μαζί!

Όλοι στην Απεργία – Αποχή από κάθε διαδικασία σχετική με την «αξιολόγηση»!
 Όλοι στην Πανεκπαιδευτική Απεργία στις 15/2!
Ενωμένοι θα βγούμε νικητές!

 

ΠΡΟΤΑΣΗ ΠΑΛΗΣ ΤΗΣ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΠΡΟΣ ΤΑ Δ.Σ. ΚΑΙ ΤΙΣ Γ.Σ. ΤΩΝ ΣΥΛΛΟΓΩΝ Π.Ε. ΓΙΑ ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΩΝ ΜΙΣΘΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΥΠΟΓΡΑΦΗΣ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗΣ ΣΥΜΒΑΣΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

 

Εισαγωγικό σημείωμα

Το αμέσως επόμενο διάστημα δυναμώνουμε τον αγώνα για τους όρους δουλειάς των εκπαιδευτικών, για το ζήτημα του μισθού και της καθημερινής διαβίωσης, για την κατοχύρωση των εργασιακών δικαιωμάτων μας, τα οποία είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με τους όρους και τις προϋποθέσεις της εκπαιδευτικής διαδικασίας και της μόρφωσης των μαθητών. Δυναμώνουμε την αντιπαράθεση με την λεγόμενη «ατομική αξιολόγηση» που δεν είναι τίποτε άλλο από την υποταγή του εκπαιδευτικού, με τον βούρδουλα την αρνητικής αξιολόγησης, στην υπηρέτηση ενός σχολείου για λίγους και εκλεκτούς, ταξικά κατηγοριοποιημένο, υποχρηματοδοτούμενο και έρμαιο στους χορηγούς.  Δε θα μείνουμε θεατές στην προεκλογική κοροϊδία που στήνεται μπροστά στα μάτια με τις δηλώσεις των κυβερνητικών στελεχών της Ν.Δ. ότι «θα επανεξετάσουμε το ζήτημα των μισθών στο δημόσιο μετά τις εκλογές, πάντα στα πλαίσια των δημοσιοοικονομικών περιορισμών» ούτε στην αφωνία των ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ στο ζήτημα των αυξήσεων στους μισθούς μας.

Κλιμακώνουμε την προσπάθεια οργάνωσης του αγώνα, συσπείρωσης του κλάδου, ενότητας απέναντι στην αντιλαϊκή και αντιεκπαιδευτική πολιτική. Με το σαφές και απολύτως συγκεκριμένο πλαίσιο που καταθέτουμε καλούμε την κυβέρνηση, τα αρμόδια Υπουργεία αλλά και τα υπόλοιπα κόμματα να πάρουν θέση απέναντι στις δίκαιες διεκδικήσεις των εκπαιδευτικών.

Η πρόταση που καταθέτουμε για συζήτηση, διαμόρφωση και διεκδίκηση απευθύνεται πρώτα και κύρια στους χιλιάδες εκπαιδευτικούς που δίνουν τον καθημερινό αγώνα της μόρφωσης των μαθητών, που κράτησαν όρθια τα δημόσια σχολεία χωρίς καμία ουσιαστική στήριξη από την πλευρά της κυβέρνησης, που προσπαθούν να τα βγάλουν πέρα με μισθούς εξαθλίωσης, μέσα σε ένα πλαίσιο διαρκούς ανασφάλειας, μέσα σε ένα ασφυκτικό και αντιπαιδαγωγικό περιβάλλον που διαμορφώνεται από τις αντιεκπαιδευτικές πολιτικές των τελευταίων ετών.

Ξέρουμε καλά ότι τίποτα δεν πρόκειται να μας χαριστεί χωρίς αγώνα. Όλα όσα μας έκλεψαν οι κυβερνήσεις της Ν.Δ., του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ με τα 3 μνημόνια και τους εκατοντάδες εφαρμοστικούς νόμους δεν είναι για μας περασμένα και ξεχασμένα. Μέσα από τον καθημερινό αγώνα, μέσα από την προετοιμασία για έναν σκληρό και παρατεταμένο αγώνα μπορούμε να καταφέρουμε πολλά. Μπορούμε να σηκώσουμε το κεφάλι, να γυρίσουμε την πλάτη στη λογική του «δε γίνεται τίποτα», να στριμώξουμε την κυβέρνηση και τα υπόλοιπα κόμματα. Είμαστε πολλοί, είμαστε χιλιάδες και έχουμε το δίκιο με το μέρος μας.

Η πρόταση που καταθέτουμε βασίζεται σε δύο μέρη:

1^ο  Στα μισθολογικά ζητήματα, με την απαίτηση της άμεσης ικανοποίησής τους μέσω της υπογραφής σύμβασης και με ταυτόχρονη απαίτηση για ΑΜΕΣΗ νομοθετική ρύθμιση, κόντρα στο απαράδεκτο νομοθετικό πλαίσιο που έχουν ψηφίσει όλες οι κυβερνήσεις, που θα δίνει το δικαίωμα των συλλογικών διαπραγματεύσεων εφ΄όλης της ύλης στους εργαζόμενους του Δημοσίου.   

2^ο Την ΑΜΕΣΗ υπογραφή για κατοχύρωση όλων των θεμάτων που περιλαμβάνονται στις διατάξεις του ν. 2738/99, δηλαδή για τα εργασιακά και «θεσμικά» αιτήματα που αφορούν την καθημερινότητα χιλιάδων εκπαιδευτικών.

Πλαίσιο αγώνα και διεκδίκησης

Δεν πάει άλλο με τους πετσοκομμένους, παγωμένους για 12 χρόνια και εξαθλιωμένους μισθούς των εκπαιδευτικών. Δεν αντέχουμε άλλο ο μισθός μας να εξανεμίζεται πολύ πριν τελειώσει ο μήνας, να μην μπορούμε να ανταπεξέλθουμε στα καθημερινά μας έξοδα εξαιτίας της ακρίβειας, να δυσκολευόμαστε να μετακινηθούμε από και προς το σχολείο, να αναγκαζόμαστε να πληρώνουμε 350€-500€ για σπίτια – αποθήκες. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά αναγκαζόμαστε να  καταβάλλουμε τεράστια ποσά, ως δίδακτρα, για τα περιβόητα «προσόντα». Ενώ δεν είναι λίγες οι φορές που έχουμε βάλει από την τσέπη μας χρήματα για βασικά εργαλεία στην τάξη, λόγω των ελλείψεων σε μέσα και υποδομές, ώστε να ανταποκριθούμε στο παιδαγωγικό μας έργο απέναντι στους μαθητές μας.

Λέμε ένα μεγάλο: Φτάνει πια!! Δεν μπορούμε να ματώνουμε άλλο για να προσφέρουμε στο αντικείμενο που σπουδάσαμε και που τόσο πολύ αγαπάμε!

Οι εκπαιδευτικοί για να μπορούμε να ανταποκριθούμε στον παιδαγωγικό μας ρόλο, πρέπει πρώτα και κύρια να μπορούμε να ζούμε σαν άνθρωποι, να ζούμε με αξιοπρέπεια από τον μισθό μας!

12 χρόνια τώρα «ματώσαμε» από τις περικοπές που μας επέβαλαν εναλλάξ και όλες μαζί οι κυβερνήσεις.

Έχουμε χάσει πάνω από 6 (!) μισθούς στις συνολικές ετήσιες απολαβές μας τα τελευταία 12 χρόνια. Ένας νεοδιόριστος/η, χωρίς τέκνα, που δουλεύει για πρώτη φορά  στην εκπαίδευση, αμείβεται με 737 ευρώ, όταν το 2009  λάμβανε 1180 ευρώ. Πιο λίγο και από τον βασικό μισθό στον ιδιωτικό τομέα!

Υπενθυμίζουμε ότι με τους μνημονιακούς νόμους και τις εφαρμοστικές εγκυκλίους που ψήφισαν οι κυβερνήσεις της Ν.Δ. , του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ χάσαμε σταδιακά τα παρακάτω:

-       Επίδομα γάμου (35 ευρώ). Πλέον, δίνεται ως μοναδικό επίδομα αυτό των παιδιών, οπότε ένας έγγαμος εκπαιδευτικός χωρίς παιδιά δε λαμβάνει κανένα επίδομα.

-       Εξωδιδακτικής απασχόλησης (355,91 ευρώ)

-       Επίδομα διδακτορικού και μεταπτυχιακού τίτλου (75 και 45 ευρώ, αντίστοιχα), που αντικαταστάθηκαν από την άνοδο στα μισθολογικά κλιμάκια για τους κατόχους των παραπάνω τίτλων.

-       Επίδομα απόδοσης (100 ευρώ)

-       Διδακτικής προετοιμασίας (105 ευρώ)

-       Το επίδομα ειδικής αγωγής (100 ευρώ)

Αν συνυπολογίσουμε την κατάργηση δώρων Χριστουγέννων, Πάσχα και επιδομάτων αδείας (13^ου και 14^ου μισθού), η συνολική ετήσια μείωση για τον νεοδιόριστο προσεγγίζει τις 7000 ευρώ, ήτοι πάνω από 42%. Αν προσθέσουμε και το πάγωμα του ΜΚ 2016 – 2017 η μείωση προσεγγίζει το 45%. Στον ήδη πετσοκομμένο μισθό ήρθαν να προστεθούν και μια σειρά εισφορές φοροληστείας (αλληλεγγύης, φυσικών προσώπων κ.τ.λ.).

Με όλα αυτά τα επιδόματα, μετά την αφαίρεση φόρου και κρατήσεων, ο καθαρός μισθός ενός εκπαιδευτικού με 15 χρόνια υπηρεσίας (χωρίς παιδιά) ανερχόταν στα 1347,36 ευρώ. Η σύγκριση με τα 1029,47 ευρώ που σήμερα λαμβάνει δε χρειάζεται σχολιασμό.

Αν σε αυτές τις μειώσεις προσθέσουμε τον νέο φόρο του ΕΝΦΙΑ, την αύξηση του ΦΠΑ ακόμα και σε βασικά είδη διατροφής και κατά τους τελευταίους μήνες την εκρηκτική αύξηση των τιμών σε καύσιμα, ηλεκτρικό ρεύμα, ενοίκια και βασικά είδη διαβίωσης (ο πληθωρισμός τρέχει επίσημα με 11% και ανεπίσημα 16%), καταλαβαίνουμε ότι επί της ουσίας, η αγοραστική δύναμη του μέσου εργαζόμενου γενικά, του εκπαιδευτικού ειδικά, έχει μειωθεί  πολύ πάνω από το 50% και ίσως άνω του 60% σε σχέση με την περίοδο 2009-2010.

Το «δε φτάνει ο μισθός ούτε για τις τρεις πρώτες εβδομάδες» δεν είναι σχήμα λόγου, ίσως μάλιστα να είναι και μια μάλλον μετριοπαθής διαπίστωση.

Όχι στην κοροϊδία των κάθε λογής pass και voucher! Διεκδικούμε αξιοπρεπή ζωή  με δικαιώματα.

Δεν είμαστε επαίτες. Κανείς δεν μπορεί να μας εμπαίζει. Η προσπάθεια της κυβέρνησης να βαφτίσει το “κρέας-ψάρι» παρουσιάζοντας σαν σημαντική αύξηση την κατάργηση της ειδικής εισφοράς αλληλεγγύης φυσικών προσώπων και την κατάργηση της ειδικής εισφοράς υπέρ του Ταμείου Πρόνοιας των Δημοσίων Υπαλλήλων, μόνο ως πρόκληση μπορεί να χαρακτηριστεί.

Τα ματωμένα πλεονάσματα στον προϋπολογισμό, για τα οποία πανηγυρίζει η κυβέρνηση της ΝΔ, πηγαίνουν στους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους της ενέργειας και οι τσέπες μας αδειάζουν όλο και περισσότερο. Μόνο σε 1 δις ευρώ ανέρχεται η επιδότηση των επιχειρηματικών ομίλων στην Ενέργεια κάθε μήνα! Η οικονομία «τρέχει» με ρυθμούς ανάπτυξης πάνω από 5%. Δεκάδες δισεκατομμύρια κερδίζουν οι μεγάλες επιχειρήσεις σε σημαντικούς κλάδους (ενέργεια, τουρισμό, εμπόριο, υγεία κ.α.). Δεκάδες δις από το Ταμείο Ανάκαμψης πηγαίνουν για επενδύσεις και ενισχύσεις μεγάλων επιχειρήσεων.

Την ίδια ώρα, οι αυξήσεις στους μισθούς, η κάλυψη όλων  των κενών από την αρχή της σχολικής χρονιάς, η μείωση του αριθμού των μαθητών στην τάξη, η μονιμοποίηση όλων των αναπληρωτών, η επαρκής κρατική χρηματοδότηση των σχολικών επιτροπών, η ενίσχυση των μονάδων υγείας, η κατάργηση όλων των άδικων φόρων αντιμετωπίζονται ως κόστος που δε χωράει στους δημοσιοοικονομικούς περιορισμούς. Οι εργαζόμενοι αναγκαζόμαστε να «κόβουμε» και από αυτά που δεν έχουμε.