Από την πλευρά μας, είναι νομίζουμε κατανοητό ότι, θα τοποθετηθούμε σε διαφορετικό μήκος και τόνο στη σημερινή σύσκεψη της ΔΟΕ, σε σχέση με την πλειοψηφία του ΔΣ. Στο Δ.Σ. της Ομοσπονδίας, όταν αποφασίστηκε η σημερινή εκδήλωση, δηλώσαμε την διαφωνία μας στην πραγματοποίησή της και για λόγους προτεραιοτήτων που πρέπει να θέσει η ΔΟΕ αυτό το διάστημα αλλά και για ουσιαστικούς λόγους, για το γεγονός ότι η ίδια η διαδικασία μέσα από την οποία εκλέχθηκαν οι «αιρετοί» είναι πλήρως καταδικασμένη και απαξιωμένη από τον κλάδο.
Φυσικά, είμαστε εδώ και δίνουμε το παρόν γιατί οφείλουμε να μεταφέρουμε και στη σημερινή σύσκεψη τη φωνή των εκπαιδευτικών, την άποψη και τη στάση του 67% των συναδέλφων, που κόντρα σε θεούς και δαίμονες, κόντρα στις κεντρικές επιλογές των 3 παρατάξεων της Δ.Ο.Ε., κόντρα στην πολιτική στήριξη που έδωσαν στο ΥΠΑΙΘ και την κ. Κεραμέως, αντικειμενικά με την στάση τους, τα κόμματα της Ν.Δ., του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ, έδωσαν ένα ηχηρό χαστούκι στην προσπάθεια της κυβέρνησης να ποδηγετήσει τους εργαζόμενους, να επιβάλει και να γενικεύσει τις κακόφημες ηλεκτρονικές εκλογές, να φιμώσει κάθε φωνή διαμαρτυρίας. Μην ξεχνάμε λοιπόν, η πλειοψηφία του κλάδου είπε όχι στις ηλεκτρονικές εκλογές, γύρισε την πλάτη στο ν. Χατζηδάκη. Άρα δε χρειάζονται και πολλές τυμπανοκρουσίες σήμερα και μεγάλα λόγια.
Σε σχέση, λοιπόν, με το βασικό ζήτημα που κατά τη γνώμη μας οφείλει να αναμετρηθεί η ΔΟΕ και οι Σύλλογοι πανελλαδικά.
Βρισκόμαστε σήμερα εδώ, μια κρίσιμη μάζα συνδικαλιστών, σε μια συγκυρία ιδιαίτερα κρίσιμη, με την επίθεση να δυναμώνει σε όλες τις πλευρές της ζωής των εργαζομένων. Δεν υπάρχει συνάδελφος που να μην αγωνιά για το πενιχρό του εισόδημα, για την ακρίβεια, για τη συνεχόμενη εντατικοποίηση στους χώρους δουλειάς, για τη διάλυση στο δημόσιο σύστημα υγείας.
Από τη μεγάλη εικόνα δεν μπορεί να απουσιάζει ο κλάδος μας, ο οποίος έχει υποστεί μειώσεις στους μισθούς που φτάνουν ως και το 65%, αν αναλογιστούμε την αγοραστική δύναμη, τη συνεχώς αυξανόμενη εντατικοποίηση που βιώνουμε στα σχολεία, η οποία δεν έχει καμία σχέση με την παιδαγωγική πράξη, τις αυθαιρεσίες της διοίκησης, το ολοένα και πιο ασφυκτικό πλαίσιο που καλούμαστε να υλοποιήσουμε, που βρίσκεται σε απόλυτη αναντιστοιχία με το τι ανάγκη έχει ο μαθητής στη σημερινή εποχή και φυσικά όλα αυτά μέσα σε σχολικά κτήρια, πραγματικά σαπάκια στην πλειονότητά τους. Το γεγονός ότι τελικά για κάθε στραβό και ανάποδο στα σχολεία ο εκπαιδευτικός στοχοποιείται και μετατρέπεται σε εξιλαστήριο θύμα.
Από αυτή τη σκοπιά, θέλουμε να προβληματίσουμε και τους συμμετέχοντες στην σημερινή σύσκεψη, αλλά κυρίως να απευθυνθούμε στον κλάδο για τη στάση του συνδικαλιστικού κινήματος το επόμενο διάστημα. Ποιες είναι οι προεταιρεότητες που μπαίνουν τελικά; Είναι να δυναμώσει ο αγώνας του κλάδου, να βγουν οι συνάδελφοι στο προσκήνιο, να ανοίξει αντιπαράθεση και με τη σημερινή κυβέρνηση αλλά και με όποια επόμενη προκύψει μετά τις βουλευτικές εκλογές που όλοι καταλαβαίνουμε ότι στα κομβικά ζητήματα δε θα αλλάξει περπατησιά; Είναι η ανάγκη να διαλυθεί μέσα στους εργαζομένους κάθε στάση αναμονής, κάθε αυταπάτη ότι κάποιοι «μεσσίες» θα μας λύσουν ως δια μαγείας τα προβλήματα; Η μήπως ορισμένοι θα συνεχίζουν να ακυρώνουν κάθε αγωνιστική προσπάθεια στο επίπεδο των σωματείων, θα επιλέξουν την αξιοποίηση της θέσης του αιρετού – με την πλειοψηφία του κλάδου να απέχει – για να ενισχύσουν τον γνωστό πελατειακό μηχανισμό, τη συνδιοίκηση με το Υπουργείο; Ερωτήματα θέτουμε χωρίς να θέλουμε να κάνουμε δίκη προθέσεων, αν και έχουμε δείγματα γραφής.
Από την πλευρά μας θα επιλέξουμε τον πρώτο δρόμο, τον δρόμο του αγώνα μαζί με τους συναδέλφους.
Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,
Ας κρατήσουμε ορισμένα ζητήματα για προβληματισμό.
Εδώ και αρκετά χρόνια, έχει ανοίξει η συζήτηση με πιο ευρεία χαρακτηριστικά, όχι μόνο μέσα στον κλάδο, αλλά και σε επίπεδο κυβερνήσεων (άσχετα αν δεν ήταν στις προτεραιότητες τους για υλοποίηση) για τα Υπηρεσιακά Συμβούλια και για τον θεσμό των αιρετών.
Θυμίζουμε πως το 2020 η ΑΔΙΠΔΕ, που την εποπτεία της έχει το ίδιο το Υπουργείο Παιδείας, παίρνοντας τη σκυτάλη από τη λεγόμενη έκθεση Πισσαρίδη, ανέφερε πως πρέπει άμεσα να προχωρήσει η Κυβέρνηση από την ατολμία και να έρθει σε σύγκρουση με τα Συνδικάτα όσον αφορά την επιλογή στελεχών και βεβαίως αυτό συνηγορεί και ο ΟΟΣΑ που μιλάει για αποδέσμευση από πολιτικές σκοπιμότητες όσον αφορά την επιλογή στελεχών, αλλά και όλες τις δομές εκπαίδευσης και πως αυτές δομούνται. Βέβαια, αυτό που τους κόφτει δεν είναι να αντιμετωπίσουν τα φαινόμενα ρουσφετιού αλλά το ακριβώς αντίθετο, να περάσουν σε ένα νέο επίπεδο, κεντρικά ελεγχόμενο, κομμένο και ραμμένο στα πλαίσια της αντιεκπαιδευτικής πολιτικής, το ζήτημα της επιλογής στελεχών, δηλαδή της παραγωγής και αναπαραγωγής στελεχών που θα υλοποιούν χωρίς αντιρρήσεις τις «άνωθεν οδηγίες».
Αυτό υλοποίησε το ΥΠΑΙΘ τον Αύγουστο του 2020, όταν επεδίωξε την αποπομπή του αιρετού από τα συμβούλια επιλογής για τους Διευθυντές Εκπαίδευσης. Ήταν σαφής, συνειδητή πολιτική επιλογή και όχι καμία ιδεοληψία ή ανικανότητα και φυσικά καμία ενέργεια του κλάδου ως τότε δεν είχε δώσει τέτοια αφορμή. Άλλωστε και οι προηγούμενες κυβερνήσεις έκαναν άμεσες παρεμβάσεις στο ζήτημα επιλογής στελεχών. Ή θυμόμαστε την απόπειρα αποπομπής των αιρετών από τα Πειθαρχικά Συμβούλια στο Δημόσιο πριν αρκετά χρόνια.
Είναι ή δεν είναι αλήθεια ότι για πολλά ζητήματα που άπτονται άμεσα των εργασιακών ζητημάτων των εκπαιδευτικών, από την ανάρτηση των κενών, τις τοποθετήσεις, τις μετακινήσεις κ.α., ο ρόλος των Υπηρεσιακών Συμβουλίων συρρικνώνεται και γίνεται διακοσμητικός, όλο και περισσότερες αρμοδιότητες δίνονται «προς τα πάνω», στους ίδιους τους Διευθυντές Εκπαίδευσης.
Η μετατροπή των Υπηρεσιακών Συμβουλίων σε διακοσμητικά όργανα είναι στοιχείο της κλιμάκωσης της επίθεσης στον κλάδο και όσοι αυτό το κρύβουν, καλλιεργούν αυταπάτες και δε βοηθούν το κίνημα να βρεθεί στη σωστή θέση στην επόμενη στροφή, όπου η επίθεση θα κλιμακωθεί και θα αγγίζει ακόμα πιο δομικά στοιχεία της λειτουργίας της εκπαίδευσης.
Ακριβώς επειδή η εκπροσώπηση των εργαζομένων στα Υπηρεσιακά Συμβούλια προέκυψε σε συγκεκριμένες συνθήκες, με συγκεκριμένους συσχετισμούς και αξιοποιήθηκε είναι αλήθεια για την πάλη των εργαζομένων, δε σημαίνει πως έτσι θα είναι πάντα. Τα τελευταία χρόνια γίνεται απολύτως καθαρό πως η πολυεπίπεδη διακυβέρνηση, οι στόχοι της αυτονομίας και συνολικά η προώθηση αυτών των «εκσυγχρονισμών» στο σύνολο των δομών του κράτους, μέσα σε αυτό και η εκπαίδευση, έρχεται να υπηρετήσει την ανάγκη για επιτελικές δομές, με Συνδικάτα αποστεωμένα και εκπροσώπους τους σε τέτοιου είδους Συμβούλια με κομμένες τις αρμοδιότητες. Και μάλιστα αυτό αποτελεί διακηρυγμένο πόθο των αστικών κομμάτων, αφού πχ ο ν. 4823 ήταν πανομοιότυπος με το νόμο για τις δομές εκπαίδευσης του ΣΥΡΙΖΑ το 2018. Στο ίδιο πλαίσιο εντάσσεται και η επίθεση στα Συνδικάτα με αιχμή του δόρατος τον ν. Χατζηδάκη.
Η ειρωνεία θα είναι ότι όσοι σήμερα εμφανίζονται ως τιμητές και φρουροί του θεσμού του αιρετού, με τρόπο απόλυτα βολικό για το ΥΠΑΙΘ, θα είναι οι πρώτοι που οι κυβερνήσεις θα τους βάλουν στην άκρη.
Ο δρόμος του «ναι σε όλα στο ΥΠΑΙΘ», ο δρόμος της συμμετοχής στις ηλεκτρονικές εκλογές, ο δρόμος ενός αιρετού παράγοντα που θα λειτουργεί πέρα και έξω από τα συνδικάτα, οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στο να φέρει μια ώρα αρχύτερα την πλήρη κατάργηση της εκπροσώπησης των εργαζομένων. Και αυτό ας το σκεφτούν καλά οι δυνάμεις που με τη στάση τους στην Ομοσπονδία έγειραν την πλάστιγγα υπέρ των ηλεκτρονικών εκλογών.
Ας το σκεφτούν όμως όσοι προσέτρεξαν να αναστήσουν τις επιδιώξεις του ΥΠΑΙΘ: Δεν προβληματίζεστε συνάδελφοι που ακόμα και σήμερα, δεν έχουν συγκροτηθεί ακόμα τα νέα Υπηρεσιακά Συμβούλια και ας βρισκόμαστε στο δεύτερο μισό του Γενάρη, ενώ ήδη έχουν πιάσει δουλειά τα Τοπικά Συμβούλια Επιλογής, με δοτά μέλη που μάλιστα μέσα σε αυτά συμμετέχουν και πολλά συνδικαλιστικά στελέχη. Δηλαδή συμμετοχή από τη μια σε δοτά Συμβούλια, ενώ από την άλλη τα Υπηρεσιακά απαξιώνονται από το ΥΠΑΙΘ. Αυτά τα συμβούλια δηλαδή που τον Νοέμβρη διατυμπανίζατε πως θα έδιναν ζωντάνια με τη συμμετοχή στις ηλεκτρονικές εκλογές. Το ελάχιστο που πρέπει να κάνει ο κάθε συνάδελφος που θέλει να λέει ότι σέβεται και στην πράξη το θεσμό του αιρετού είναι να παραιτηθεί από τα Τοπικά Συμβούλια Επιλογής Διευθυντών. Και σε αυτό το ζήτημα καλούμε όλες τις δυνάμεις στο Δ.Σ. της ΔΟΕ να πάρουν θέση σήμερα.
Αυτό το παράδειγμα αποτελεί απτή απόδειξη πως οι αλλαγές τα τελευταία χρόνια από τα στελέχη, τις αρμοδιότητες, τους θεσμούς είναι ουσιαστικά η αντανάκλαση για την άμεση προσαρμογή της αστικής πολιτικής στον χώρο της εκπαίδευσης.
Σε όλο αυτό το πλαίσιο εντάχθηκαν τόσο οι προσπάθειες της Κυβέρνησης και του ΥΠΑΙΘ και το 2020 (σε πλήρη απομόνωση), όσο και το 2022 δυστυχώς με τη στήριξη των 3 παρατάξεων στη ΔΟΕ. Τα αντανακλαστικά του κλάδου ευτυχώς λειτούργησαν και η προσπάθεια νομιμοποίησης των ηλεκτρονικών εκλογών έπεσε στο κενό. Και το ποσοστό του 2022, πλειοψηφικό, δεν μπορεί να παρερμηνευτεί. Αποτελεί την εκφρασμένη θέληση των χιλιάδων συναδέλφων, να υπερασπιστούν τα Σωματεία τους, τις διαδικασίες τους, τη ζωντανή επαφή την αντίθεση με νόθες διαδικασίες.
Είτε αρέσει είτε όχι, αντικειμενικά – και όχι μόνο επειδή αυτή είναι η θέση μας ως ΑΣΕ – οι αιρετοί που εκλέχτηκαν από τις ηλεκτρονικές εκλογές δεν έχουν τη νομιμοποίηση της πλειοψηφίας του κλάδου. Οι εκπαιδευτικοί και συνολικά οι εργαζόμενοι έχουν απορρίψει, έχουν καταδικάσει τις νόθες και διαλυτικές διαδικασίες των ηλεκτρονικών εκλογών. Μάλιστα, αυτή η βούληση έγινε και απόφαση από το 38ο συνέδριο της ΑΔΕΔΥ που εναντιώθηκε ξεκάθαρα στις ηλεκρονικές εκλογές (έχουμε μοιράσει και την απόφαση σε περίπτωση που κάποιος δεν την έχει υπόψη)
Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,
Δεν παραγνωρίζουμε τι συζητιέται μέσα στα ΥΣ. Ούτε το γεγονός ότι οι συνάδελφοι πρέπει να έχουν πρόσβαση και γνώση των αποφάσεων αλλά και παρέμβαση σε αυτά. Αλλά όλο το προηγούμενο διάστημα, όσα Σωματεία έπαιξαν το «ρόλο» του αιρετού τη διετία 20-22 και τους συναδέλφους υπερασπίστηκαν και δεν έδωσαν πολύτιμη βοήθεια στο ΥΠΑΙΘ να συνεχίσει να επιδιώκει τις απορριπτέες, από το συνδικαλιστικό κίνημα, διαδικασίες. Γιατί υπήρχαν Σωματεία που τη διετία εκείνη δεν κατέβασαν ρολά επειδή δεν υπήρχε αιρετός, δεν άφησαν τους συναδέλφους έρμαια στις ορέξεις της διοίκησης να αποζητούν μετά τις ηλεκτρονικές εκλογές ως λύση στις αυθαιρεσίες της διοίκησης.
Υπερασπιζόμαστε τη γνήσια εκπροσώπηση των εργαζομένων στα Υ.Σ. με ουσιαστικό ρόλο. Υπερασπιζόμαστε έναν αιρετό εκπρόσωπο των εργαζομένων που θα είναι το αφτί, το μάτι και η φωνή του κλάδου, που δεν γίνεται αξιολογητής, δε θα είναι το μακρύ χέρι της διοίκησης.
Από τη δικιά μας πλευρά, θα κάνουμε κάθε δυνατή προσπάθεια, να συνεχίσουμε να παλεύουμε για όσα συζητιούνται μέσα στα ΥΣ, οργανώνοντας τη διεκδίκηση και την πάλη με όρους κινήματος, έτσι όπως το συνδικαλιστικό κίνημα έμαθε να έχει νίκες. Θα απαιτήσουμε τα Σωματεία να έχουν λόγο στα Υπηρεσιακά Συμβούλια.
Κατά τη γνώμη μας ο δρόμος που έχει να επιλέξει ο κλάδος το επόμενο διάστημα και πραγματικά θα μας δώσει τη δύναμη να υπερασπιστούμε την γνήσια εκπροσώπηση των συναδέλφων, περιλαμβάνει τα εξής:
1. Παραίτηση όλων όσων εμφανίζονται ως αιρετοί μέσα από τις άθλιες ηλεκτρονικές εκλογές του ΥΠΑΙΘ.
2. Καμία αποδοχή του διορισμού αιρετού από το ΥΠΑΙΘ.
3. Εδώ και τώρα γνήσιες, δια ζώσης εκλογές με φυσική παρουσία και ταυτοπροσωπία για την εκλογή γνήσιων αιρετών.
4. Μέχρι τότε τα ίδια τα Δ.Σ. των Σωματείων χρειάζεται να εξασφαλίσουν την παρουσία τους στα Υπηρεσιακά, να έχουν σταθερή ενημέρωση και παρέμβαση για όλες τις εξελίξεις, να παρεμβαίνουν σε κάθε ζήτημα.
5. Και φυσικά, άμεσα, πρέπει να κληθούν όλοι οι διορισμένοι στα Τοπικά Συμβούλια επιλογής να παραιτηθούν.
6. Ενιαία και χωρίς εξαιρέσεις, υλοποίηση της απόφασης του 38ου Συνεδρίου της ΑΔΕΔΥ ενάντια στις ηλεκρονικές εκλογές.
Από την πλευρά μας, με θέση συνέπειας και αγωνιστικότητας, θα δώσουμε τη μάχη σε όλα τα επίπεδα και μαζί με την πλειοψηφία του κλάδου.
