Τακτική Μετασυνεδριακή Γενική Συνέλευση ΟΛΜΕ: Τοποθέτηση των Δυνάμεων του Π.Α.ΜΕ.

Συναδέλφισσες, Συνάδελφοι,

Η Τακτική Γενική Συνέλευση της ΟΛΜΕ πραγματοποιείται για την αποτίμηση της πορείας του κλάδου κατά τη συνδικαλιστική περίοδο 2013 – 14 και το σχεδιασμό της δράσης για την ερχόμενη περίοδο. Είναι σημαντικό να υπάρχει με συλλογικό τρόπο και με συγκροτημένες συνδικαλιστικές διαδικασίες η αποτίμηση της πορεία μιας ομοσπονδίας με δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενους που σήμερα βιώνουν την βαρβαρότητα της επίθεσης, κυβέρνησης, πλουτοκρατίας, ΕΕ.

Απολύουν χιλιάδες εργαζόμενοι σε Δημόσιο και Ιδιωτικό Τομέα, μέσω των αναδιαρθρώσεων στην εκπαίδευση, το Νέο Σχολείο, την αξιολόγηση, την κατάργηση Οργανισμών. Υλοποιείται το Νέο Σχολείο για την ανταγωνιστικότητα, τα κέρδη του κεφαλαίου, όπως αυτό διαγράφεται σε όλες από τις συνθήκες της ΕΕ από το 1992. Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσονται και οι αλλαγές που έχουν εξαγγελθεί για το «Νέο Λύκειο», το νομοσχέδιο για την Ειδική Αγωγή, τα ευρωπαϊκά προγράμματα στα σχολεία, οι απολύσεις εκπαιδευτικών, ο αντιδραστικός κρατικός έλεγχος-η λεγόμενη αξιολόγηση, οι συγχωνεύσεις των σχολείων, η γενίκευση των ελαστικών εργασιακών σχέσεων και στην εκπαίδευση. Φτιάχνουν ένα σχολείο που θα αναζητά «χορηγούς», θα αποκρύπτει ή θα διαστρεβλώνει την ιστορική και επιστημονική αλήθεια, θα σακατεύει νεανικά μυαλά. Θέλουν μια νέα γενιά εργαζομένων, χωρίς απαιτήσεις και δικαιώματα. Σακατεύουν μισθούς και δικαιώματα και επιδιώκουν να φέρουν αντιπαράθεση συναδέλφους με ανακοινώσεις για διαφοροποίηση μισθών. Και μόνο από το γεγονός ότι ο εισαγωγικός μισθός των ΔΥ είναι ίσος με τον κατώτερο μισθό στο Ιδιωτικό Τομέα δείχνει το μέγεθος της κοροϊδίας. Μειώνουν το εφάπαξ και προωθούν βασική σύνταξη 360 ευρώ. Μειώνουν τις ασφαλιστικές εισφορές κράτους εργοδοσίας, έχουν λεηλατήσει τα ταμεία και οι απώλειες θα φτάσουν τα 20 δις. Αν το συγκρίνουμε με το 1δις μέρισμα που δίνεται από το πλεόνασμα μπορούμε να συμπεράνουμε ότι οι εργαζόμενοι δεν έχουν τίποτα από την καπιταλιστική ανάπτυξη με οποιοδήποτε μείγμα διαχείρισης.

Τα μονοπώλια σήμερα για να βγουν από την κρίση με τη μικρότερη δυνατή χασούρα ισοπεδώνουν τα πάντα. Ιδιωτικοποιούν δημόσιες δομές, αρπάζουν σαν φιλέτα κερδοφορίας τη δημόσια περιουσία, κάνουν τα νοσοκομεία και τα σχολεία σε ΑΕ.

Για να θωρακίσουν και να σώσουν το καπιταλιστικό σύστημα φτιάχνουν ένα ακόμα πιο αντιδραστικό πλαίσιο για το Δημόσιο, πιο εχθρικό για τους Δημόσιους Υπαλλήλους που υπηρετεί την στρατηγική της κερδοφορίας των μονοπωλίων.

Όλα αυτά τα μέτρα, όλες αυτές οι αναδιαρθρώσεις παίρνονται σε όλες τις καπιταλιστικές χώρες, είτε έχουν, είτε δεν έχουν Μνημόνια και Τρόικα, είτε έχουν οικονομική κρίση, είτε δεν έχουν. Δεν οφείλονται στο χρέος, δεν απορρέουν από τα Μνημόνια. Είναι προαποφασισμένα για να γεμίζουν τα σεντούκια τους οι επιχειρηματικοί όμιλοι.

Θεωρούμε απέναντι σε αυτή την επίθεση η απάντηση πρέπει να είναι η ανασύνταξη του κινήματος με προσανατολισμό να αντιπαλέψει την στρατηγική της ανταγωνιστικότητας. Ένα είναι σίγουρο. Όσο θα εφαρμόζεται η πολιτική του ευρωμονόδρομου και του κεφαλαίου, τα προβλήματα μας θα γίνονται όλο και πιο εκρηκτικά, η ζωή των εργαζομένων θα χειροτερεύει. Όλοι οι εργαζόμενοι πληρώνουμε το γεγονός ότι μια χούφτα μονοπώλια καρπώνονται το πλούτο που παράγουμε, τις υπηρεσίες που προσφέρουμε. Δεν θα σταματήσει αυτή η πολιτική, αν δεν τους ανατρέψουμε, αν δεν ανατρέψουμε κυβέρνηση-αντιλαϊκή πολιτική και γενικότερα την εξουσία των μονοπωλίων και της ΕΕ.

Προϋπόθεση για να λυθούν τα προβλήματα μας πρέπει να είναι μια πολιτική προς όφελος των λαϊκών στρωμάτων, ένας άλλος δρόμος ανάπτυξης που θα συγκρουστεί με τα μεγάλα συμφέροντα, που θα σπάσει τα δεσμά της ΕΕ και των μονοπωλίων, θα απελευθερώσει τις παραγωγικές δυνατότητες της χώρας, θα ικανοποιεί τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες. Μόνο στο πλαίσιο μιας τέτοιας προοπτικής θα απαλλαγούν οι εργαζόμενοι από την ανεργία και τις απολύσεις, θα έχουμε δωρεάν σχολεία και μόρφωση για όλα τα παιδιά, δωρεάν γιατρούς και φάρμακα για όλους, σταθερή μόνιμη δουλειά, ελεύθερο χρόνο.

Σε μια τέτοια κατεύθυνση οο αγώνες μπορούν να αποκτούν συμμαχίες, να συσπειρώνουν δυνάμεις, να αποκτούν προοπτική. Με το όπλο αυτό, τη κοινή δράση στο χώρο της εκπαίδευσης, την κοινή δράση όλων των εργαζομένων, με τη λαϊκή συμμαχία οι αγώνες μπορούν να φέρουν τα πάνω κάτω. Στη βάση αυτή πρέπει να ανασυνταχθεί εδώ και τώρα και να οργανώσει την αντεπίθεση του το εργατικό-λαϊκό κίνημα.

Κίνημα με γραμμή πάλης και συμμαχιών που δε θα περιορίζεται μόνο στην αντιμετώπιση των συνεπειών, αλλά θα ανοίγει την προοπτική για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών της εργατικής τάξης.

Κίνημα που δεν θα επιλέγει τη μια ή την άλλη μορφή διαχείρισης της καπιταλιστικής κρίσης, το ένα ή το άλλο σχέδιο καπιταλιστικής ανάπτυξης, κίνημα που δεν θα εγκλωβίζεται στο σύνθημα «να φύγει αυτή η κυβέρνηση και να έρθει η άλλη, η οποία στο πλαίσιο της ΕΕ και της εποπτείας θα συνεχίσει την ίδια αντιλαϊκή πολιτική. Κίνημα και ταξικοί αγώνες που θα ξεσηκώσουν και τις πέτρες για όλα τα λαϊκά προβλήματα, που θα συσπειρώνει εκπαιδευτικούς, γονείς, μαθητές, εργαζόμενους για το σχολείο των λαϊκών αναγκών, για μέτρα ανακούφισης των φτωχών οικογενείων με καθαρό ταξικό προσανατολισμό με αιτήματα και στόχους πάλης που δεν θα πατάει σε δυο βάρκες και δεν θα κοροϊδεύει τους εργαζόμενους.

• Δεν θα λέει από τη μια όχι στην ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ και από την άλλη ναι στην απελευθέρωση της ενέργειας και την ΕΕ.
• Που δεν θα λέει όχι στα Μνημόνια, όχι στη μείωση των μισθών και από την άλλη ναι στο εγγυημένο εισόδημα
• Που δεν θα λέει όχι στην αξιολόγηση και σε συναντήσεις με υπουργούς θα ανοίγει τη συζήτηση για μια άλλη καλή αξιολόγηση, φτάνει να αποσυνδεθεί από τα εργασιακά των εκπαιδευτικών από τη στρατηγική για το σχολείο της ανταγωνιστικότητας. Να αφήνει έξω δηλαδή την ανάγκη για κοινούς αγώνες ενάντια στην επίθεση στα μορφωτικά δικαιώματα των παιδιών, στο δηλητήριο που θέλουν να χύσουν στο μυαλό τους. Να κρύβει ότι οι απολύσεις, η αξιολόγηση πάνε χέρι, χέρι με το νέο σχολείο της επιχειρηματικότητας.
• Που δεν θα λέει όχι στο νέο σχολείο και από την άλλη εδώ και χρόνια να βάζει πλάτη για να περάσει η πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης στα σχολεία (βλέπε ευρωπαϊκά προγράμματα, νέα βιβλία, αντιλήψεις περί μιας άλλης καλής αξιολόγησης..). Αυτή τη γραμμή ακολούθησε η πλειοψηφία της Ομοσπονδίας. Εγκλώβισε το κίνημα σε αυταπάτες, σε προσδοκίες για λύσεις από τα πάνω στην εναλλαγή διαχείρισης της πολιτικής της ΕΕ και της ανταγωνιστικότητας. <οτι η λύση των προβλημάτων των εργαζομένων δεν βρίσκεται στο κίνημα και στα δικά τους χέρια, αλλά σε κυβερνητικούς «σωτήρες» στέλνοντας κόσμο στον καναπέ. Ήταν ενάντια στον αγώνα για ένα σχολείο, που θα υπηρετεί τα παιδιά του λαού, στον αγώνα για να είναι ο λαός αφέντης του πλούτου που παράγει. Με θέσεις για μια άλλη ΕΕ, για την υγιή επιχειρηματικότητα, για μια άλλη διαχείριση του χρέους οδήγησε τελικά τον αγώνα σε αδιέξοδο.

• Συνάδελφοι στο διάστημα που πέρασε εκδηλώθηκαν μαζικοί αγώνες και αυτό είναι που πρέπει να κρατήσουμε και να ενισχύσουμε. Να δώσουμε νέες δυνάμεις για αγώνες, προσανατολισμένους, ταξικούς. Που θα αντιπαλεύουν το σημερινό, υποταγμένο κυβερνητικό συνδικαλισμό και ταυτόχρονα δεν θα βάζουν πλάτη να μπει από το παράθυρο ο νέος κυβερνητικός συνδικαλισμός της νέας σοσιαλδημοκρατίας. Ένας νέος κυβερνητικός συνδικαλισμός που σήμερα κάνει συμφωνίες για τα κουκιά στη ΔΕΗ με ότι πιο σάπιο έχει βγάλει ο συνδικαλισμός, με τις δυνάμεις του Φωτόπουλου, με αυτούς που υπέγραφαν μειώσεις μισθών. Αυτούς αποκαλείτε σφους. Με αυτούς συναντιούνται και δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ που και στο χώρο της ΟΛΜΕ έχουν εξελιχθεί σε ουρά και συνιστώσα του νέου κυβερνητικού συνδικαλισμού. των ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ, οι οποίες κατεβαίνουν από κοινού σε πάνω από 100 ΕΛΜΕ και Συλλόγους.

Σήμερα συνάδελφοι χρειαζόμαστε αγώνες που θα δίνονται ενάντια στο σύνολο της αντιλαϊκής πολιτικής, θα βάζουν στο επίκεντρο τις αντιδραστικές εξελίξεις στην εκπαίδευση, τη παιδεία ως υπόθεση του λαού, των εργαζομένων. Με αγώνα των από κοινού με τους εργαζόμενους γονείς, τους μαθητές, το εργατικό-λαϊκό κίνημα. Είναι ανάγκη το κίνημα σήμερα για ένα συνδικαλιστικό κίνημα μαζικό, οργανωμένο απέναντι στο καπιταλιστικό κράτος, απέναντι σε όλα τα στελέχη και τους μηχανισμούς που υλοποιούν αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις, όπως η αξιολόγηση. Που θα έχει την πολιτική βούληση για τη διαγραφή και των στελεχών και δεν θα μένει μόνο σε διακηρύξεις. >Καταθεση πρότασης.

Θεωρούμε ότι σε αυτή την κατεύθυνση ότι το ΠΑΜΕ δίνει όλες του τις δυνάμεις για να γίνουν οι αγώνες αποτελεσματικοί, να συσπειρώνουν και να συγκεντρώνουν δυνάμεις που με όπλο τη λαϊκή συμμαχία θα φέρουν τα πάνω κάτω.

Συνάδελφοι η σφαγή των μαθητών με την Τράπεζα Θεμάτων, τα χιλιάδες κενά δείχνουν ότι η κατάσταση στα σχολεία θα είναι τραγική. Η λαϊκή οικογένεια βλέπει να υποβαθμίζεται συνεχώς η μόρφωση των παιδιών της, καλείται να βάλει βαθιά το χέρι στην τσέπη. Καλούμε τα σωματεία, το γονεϊκό κίνημα, τις ΕΛΜΕ και τους Συλλόγους να πάρουν συγκεκριμένες αγωνιστικές πρωτοβουλίες για να βρεθούν δίπλα-δίπλα στον αγώνα οι εργαζόμενοι γονείς, οι νέοι εκπαιδευτικοί που περιπλανώνται από σχολείο σε σχολείο και από πόλη σε πόλη, οι εκπαιδευτικοί που βλέπουν ότι με την αξιολόγηση και την Τράπεζα Θεμάτων μετατρέπονται από παιδαγωγοί σε εκγυμναστές δεξιοτήτων, οι μαθητές που διώχνονται από την εκπαίδευση.

Ο αγώνας για την Αποκλειστικά Δημόσια Κοινωνική Ασφάλιση πρέπει να συνεχιστεί. Οι χιλιάδες συνταξιούχοι και εργαζόμενοι που κατέβησαν στο μεγάλο συλλαλητήριο της προηγούμενης βδομάδας πρέπει να ενισχύσουν το κοινό μέτωπο πάλης. Ο αγώνας για καμία απόλυση, για σταθερή και μόνιμη δουλειά για όλους, για αυξήσεις στους μισθούς που να καλύπτουν τις ανάγκες είναι η γραμμή πάλης που μπορεί να συσπειρώσει, να βάλει εμπόδια στους στόχους της κυβέρνησης για φαγωμάρα μεταξύ των συναδέλφων.

Συνάδελφοι οι αγώνες μπορούν να έχουν προοπτική, μπορούν να δώσουν ελπίδα. ΟΙ εργαζόμενοι έχουμε τη δύναμη. Έχουμε ένα και μόνο δρόμο. Να συσπειρωθούμε στα συνδικάτα, να δυναμώσουμε τους αγώνες, την αντικαπιταλιστική-αντιμονοπωλιακή πάλη και στη βάση αυτή να απαλλαγούμε από τα κόμματα αλλά και τις συνδικαλιστικές ηγεσίες που προσκυνούν τον ευρωμονόδρομο και την ανταγωνιστικότητα. Να δυναμώσουμε την ανυπακοή και την απειθαρχία στα αποφάσεις τους, να οξύνουμε τους τριγμούς του συστήματός τους, να τους δημιουργήσουμε μεγαλύτερες ρωγμές, να δυσκολέψουμε τις αποφάσεις τους, να καθυστερήσουμε την επίθεσή τους, να κερδίσουμε έδαφος να ενισχύσουμε την προοπτική.